κέντρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κέντρον	τὰ	κέντρᾰ
γενική	τοῦ	κέντρου	τῶν	κέντρων
δοτική	τῷ	κέντρῳ	τοῖς	κέντροις
αιτιατική	τὸ	κέντρον	τὰ	κέντρᾰ
κλητική ὦ!		κέντρον		κέντρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κέντρω
γεν-δοτ	τοῖν		κέντροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κέντρον < κεντέω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

κέντρον ουδέτερο

1. κάθε αιχμηρό αντικείμενο που χρησιμεύει για κέντρισμα ζώου, κεντρί

   δεινόν προς κέντρα λακτίζειν

   ≈ συνώνυμα: βουπλήξ, βούκεντρον

2. παρακίνηση, παρόρμηση
3. όργανο βασανισμού
4. αιχμή του δόρατος
5. κέντρο στροβίλου
6. κεντρί εντόμων
7. τμήμα του ποδιού του κόκορα, με το οποίο χτυπάει
8. το αγκάθι του θαλασσινού ζώου τοξότης
9. το ανδρικό μόριο
10. το σταθερό σκέλος του διαβήτη
11. καρφί

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• κέντρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κέντρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.