καρπάλιμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	καρπάλιμος	τὸ	καρπάλιμον
γενική	τοῦ/τῆς	καρπαλίμου	τοῦ	καρπαλίμου
δοτική	τῷ/τῇ	καρπαλίμῳ	τῷ	καρπαλίμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	καρπάλιμον	τὸ	καρπάλιμον
κλητική ὦ!		καρπάλιμε		καρπάλιμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	καρπάλιμοι	τὰ	καρπάλιμᾰ
γενική	τῶν	καρπαλίμων	τῶν	καρπαλίμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	καρπαλίμοις	τοῖς	καρπαλίμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	καρπαλίμους	τὰ	καρπάλιμᾰ
κλητική ὦ!		καρπάλιμοι		καρπάλιμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	καρπαλίμω	τὼ	καρπαλίμω
γεν-δοτ	τοῖν	καρπαλίμοιν	τοῖν	καρπαλίμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

καρπάλιμος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

καρπάλιμος, -ος, -ον

1. γρήγορος, ταχύς

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 16 (Π. Πατρόκλεια.), στίχ. 342 (342-343)

   Μηριόνης δ᾽ Ἀκάμαντα κιχεὶς ποσὶ καρπαλίμοισι | νύξ᾽ ἵππων ἐπιβησόμενον κατὰ δεξιὸν ὦμον·

   Και ο Μηριόνης γρήγορα προφθάνει και λογχίζει | στον ώμον τον Ακάμαντα, που ανέβαινε στ᾽ αμάξι·

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

2. ανυπόμονος, πρόθυμος, αδηφάγος

   ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Πίνδαρος^w, Πυθιονίκαις, 12. Μίδᾳ αὐλητῇ Ἀκραγαντίνῳ, 20 (12.20)

   ἐκ καρπαλιμᾶν γενύων

   από τα αδηφάγα σαγόνια

   Μετάφραση λέξεων: Βικιλεξικό.

Παράγωγα

• καρπαλίμως (επίρρημα)

Πηγές

• καρπάλιμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καρπάλιμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.