πλαγίαυλος

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πλαγίαυλος	οι	πλαγίαυλοι
γενική	του	πλαγίαυλου	των	πλαγίαυλων
αιτιατική	τον	πλαγίαυλο	τους	πλαγίαυλους
κλητική		πλαγίαυλε		πλαγίαυλοι
Κατηγορία όπως «αντίλαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

πλαγίαυλος

Ετυμολογία

πλαγίαυλος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή πλαγίαυλος < πλαγί- + αὐλός

Προφορά

ΔΦΑ : /plaˈʝi.a.vlos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πλα‐γί‐αυ‐λος

Ουσιαστικό

πλαγίαυλος αρσενικό

1. (μουσικό όργανο) κάθε είδος φλάουτου που παίζεται πλάγια
2. (μουσικό όργανο, λόγιο ή επίσημο)το σύγχρονο φλάουτο

Μεταφράσεις

    πλαγίαυλος

→ δείτε τη λέξη φλάουτο

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πλαγίαυλος	οἱ	πλαγίαυλοι
γενική	τοῦ	πλαγιαύλου	τῶν	πλαγιαύλων
δοτική	τῷ	πλαγιαύλῳ	τοῖς	πλαγιαύλοις
αιτιατική	τὸν	πλαγίαυλον	τοὺς	πλαγιαύλους
κλητική ὦ!		πλαγίαυλε		πλαγίαυλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πλαγιαύλω
γεν-δοτ	τοῖν		πλαγιαύλοιν
2η κλίση, ομάδα 'θρίαμβος', Κατηγορία όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πλαγίαυλος < αρχαία ελληνική πλαγί- + αὐλός

Ουσιαστικό

πλαγίαυλος αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (μουσικό όργανο) αυλός που παιζόταν πλάγια, όπως και το σύγχρονο φλάουτο. Είχε όμως γλωσσίδι.

  ※  2ος αιώνας ΚΕ Πολυδεύκης, (Pollux IV.74)

  αὐλῶν δὲ εἴδη, πλάγιος, λώτινος, Λιβύων τὸ εὕρημα, πλαγίαυλον δὲ αὐτόν Λίβυες καλοῦσιν

  είδη αυλών, ο πλάγιος, ο λώτινος· [και είναι] εφεύρεση των Λιβύων, που τον ονομάζουν πλαγίαυλο

Συγγενικές λέξεις

• πλαγιαυλίζω

Δείτε επίσης

• φῶτιγξ (είδος πλαγιαύλου)

→ και δείτε τη λέξη αὐλός

Πηγές

• «πλαγίαυλος» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «πλαγίαυλος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.