ποιος
Νέα ελληνικά (el)
[επεξεργασία]| πτώση | ενικός | ||
|---|---|---|---|
| ονομαστική | ποιος | ποια | ποιο |
| γενική | ποιου - ποιανού |
ποιας - ποιανής |
ποιου - ποιανού |
| αιτιατική | ποιο(ν) | ποια | ποιο |
| πτώση | πληθυντικός | ||
| ονομαστική | ποιοι | ποιες | ποια |
| γενική | ποιων - ποιανών |
ποιων - ποιανών |
ποιων - ποιανών |
| αιτιατική | ποιους - ποιανούς |
ποιες | ποια |
Ετυμολογία
[επεξεργασία]
- ποιος < αρχαία ελληνική ποῖος
Προφορά
[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /ˈpços/ (προφέρεται ως μονοσύλλαβο με συνίζηση)
- τυπογραφικός συλλαβισμός : ποιος
Αντωνυμία
[επεξεργασία]
ποιος, -α, -ο
- (ερωτηματική αντωνυμία)
ποιος είν’ αυτός;
Μεταφράσεις
[επεξεργασία]
ποιος
|
Κατηγορίες:
- Προέλευση λέξεων από τα αρχαία ελληνικά (νέα ελληνικά)
- Λήμματα με προφορά ΔΦΑ (νέα ελληνικά)
- Νέα ελληνικά
- Αντωνυμίες (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (νέα ελληνικά)
- Ερωτηματικές αντωνυμίες (νέα ελληνικά)
- Λέξεις χωρίς τόνο στη γραφή (νέα ελληνικά)
- Λέξεις μονοσύλλαβες (νέα ελληνικά)
- Αντίστροφο λεξικό (ελληνικά)