σκάνδαλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σκάνδαλον	τὰ	σκάνδαλᾰ
γενική	τοῦ	σκανδάλου	τῶν	σκανδάλων
δοτική	τῷ	σκανδάλῳ	τοῖς	σκανδάλοις
αιτιατική	τὸ	σκάνδαλον	τὰ	σκάνδαλᾰ
κλητική ὦ!		σκάνδαλον		σκάνδαλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σκανδάλω
γεν-δοτ	τοῖν		σκανδάλοιν
2η κλίση όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σκάνδαλον < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *skand-

Ουσιαστικό

σκάνδαλον ουδέτερο

1. παγίδα για τον εχθρό
2. (μεταφορικά) σκάνδαλο, αδίκημα

Συγγενικές λέξεις

• ἀσκανδάλιστος
• σκανδαλάριος
• σκανδάλη
• σκανδάληθρον
• σκανδαλίζω
• σκανδαλιστής
• σκάνδαλος
• σκανδαλόω
• νέα ελληνική: σκάνδαλο, σκανδάλη