στάθμη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	στάθμη	οι	στάθμες
γενική	της	στάθμης	των	σταθμών
αιτιατική	τη	στάθμη	τις	στάθμες
κλητική		στάθμη		στάθμες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στάθμη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική στάθμη < ἳστημι, και σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική niveau

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈstaθ.mi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στάθ‐μη

Ουσιαστικό

στάθμη θηλυκό

1. το σημείο στο οποίο βρίσκεται η επιφάνεια ήρεμου υγρού, δηλαδή η κάθετη απόσταση από κάποια σταθερή επιφάνεια π.χ. την επιφάνεια του εδάφους ή του πάτου του δοχείου
2. (μεταφορικά) το επίπεδο μιας κοινωνίας
3. (όρος της τεχνολογίας, φυσικές επιστήμες) η τιμή ενός φυσικού μεγέθους σε λογαριθμική κλίμακα, με μονάδα μέτρησης το ντεσιμπέλ

   δείτε τη Συζήτηση:στάθμη και τις λέξεις στάθμιση, ηχοστάθμιση

Πολυλεκτικοί όροι

• λογική στάθμη
• νήμα της στάθμης
• στάθμη θάλασσας
• στάθμη κβαντισμού
• στάθμη τάσης

Μεταφράσεις

    στάθμη

αγγλικά : level (en) γαλλικά : niveau (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

στάθμη < ἳστημι

Ουσιαστικό

στάθμη θηλυκό

1. σχοινί που έχει χρώμα και χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει ενδεικτικές ευθείες επάνω σε υλικό ώστε αυτό να κοπεί ίσια
2. τέρμα του δρόμου
   • (μεταφορικά) ο σκοπός

Εκφράσεις

• λευκὴ στάθμη εἰμὶ πρὸς τοὺς καλούς: δεν μπορώ να διακρίνω τους καλούς
• παρὰ στάθμην: χρήση με μεταφορική σημασία που σήμαινε ακριβώς, με αυστηρότητα

Πηγές

• στάθμη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στάθμη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.