επιφάνεια

Δείτε επίσης : Επιφάνια

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

επιφάνεια < αρχαία ελληνική ἐπιφάνεια

επι-φαίνεσθαι, επι-φαίνειν - { επί- (+) φαν- (φανερώνω, αποκαλύπτω, εμφανίζω)}

Ουσιαστικό

επιφάνεια

1. το σύνολο των σημείων ενός αντικειμένου που βρίσκονται στο εξωτερικό μέρος του και έρχονται σε επαφή με το περιβάλλον του, που το χωρίζουν από τον υπόλοιπο χώρο
2. ο Ευκλείδης στο πρώτο βιβλίο των Στοιχείων του ορίζει την επιφάνεια ως εξής: «ἐπιφάνεια δέ ἐστιν, ὃ μῆκος καὶ πλάτος μόνον ἔχει.» [Ευκλ.1,Ορισμ.5]
3. (κατ’ επέκταση) η έκταση ενός ορισμένου τμήματος της επιφάνειας
4. (ειδικότερα) (για υγρά) το επάνω μέρος του υγρού, εκείνο το τμήμα της επιφάνειάς του το οποίο έρχεται σε επαφή με τον αέρα
5. (μεταφορικά) τα μη ουσιώδη στοιχεία μιας κατάστασης
6. (θρησκειολογία) από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα σημαίνει την αποκαλυπτική εμφάνιση ενός θεού ή ενός θείου όντος, ή κάποιας υπερφυσικής ή θείας πραγματικότητας
   • στις 6 Ιανουαρίου στην ανατολική Χριστιανική εκκλησία γιορτάζεται η βάπτιση του Ιησού Χριστού που ονομάζεται Θεοφάνεια ή Επιφάνεια, από το ότι θεωρείται η πρώτη φορά που εμφανίστηκε η Αγία Τριάδα και η άρα η τριαδικότητα του Θεού, ενώ στην δυτική εκκλησία γιορτάζεται η εμφάνιση του στους τρεις μάγους που ήταν εθνικοί κατά την Εβραϊκή άποψη.
   • χρησιμοποιείται στους αρχαίους χρόνους για την εμφάνιση θεών όπως φαίνεται στον Διονύσιο τον Αλικαρνασέα, Antiquitates Romanae, Books I-III [D.H. 2.68.1 & 2] και στον Διόδωρο Σικελιώτη, Ιστορική Βιβλιοθήκη, Βιβλία I-V [Diod. 2.47]
7. αποκάλυψη, εκδήλωση
8. η αποκαλυπτική σύλληψη ιδέας

Εκφράσεις

• βγαίνω στην επιφάνεια

Μεταφράσεις

    επιφάνεια

αγγλικά : surface (en) γαλλικά : surface (fr), superficie (fr) γερμανικά : Oberfläche (de), Fläche (de)

πολωνικά : powierzchnia (pl) ρουμανικά : suprafață (ro)