συμφορά

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συμφορά	οι	συμφορές
γενική	της	συμφοράς	των	συμφορών
αιτιατική	τη	συμφορά	τις	συμφορές
κλητική		συμφορά		συμφορές
Κατηγορία όπως «καρδιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμφορά < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική συμφορά < συμφέρω < συμ- + φέρω

Ουσιαστικό

συμφορά θηλυκό ή συφορά

• πολύ κακό συμβάν, δυστύχημα, καταστροφή

  ※  Και η Βουλγαρία ολόκληρη θρήνησε την εθνική της συμφορά. (Πηνελόπη Δέλτα, Για την πατρίδα, 1909 [μυθιστόρημα])

  ※  όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη (Οδυσσέας Ελύτης, Μαρία Νεφέλη)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη συμφέρω

Μεταφράσεις

    συμφορά

αγγλικά : disaster (en) γαλλικά : malheur (fr), désastre (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συμφορᾱ́	αἱ	συμφοραί
γενική	τῆς	συμφορᾶς	τῶν	συμφορῶν
δοτική	τῇ	συμφορᾷ	ταῖς	συμφοραῖς
αιτιατική	τὴν	συμφορᾱ́ν	τὰς	συμφορᾱ́ς
κλητική ὦ!		συμφορᾱ́		συμφοραί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμφορᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		συμφοραῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'στρατιά' όπως «στρατιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμφορά < (συμφέρω) συμ- + φορ-, μεταπτωτική βαθμίδα του φέρω

Ουσιαστικό

συμφορά, -ᾶς θηλυκό

1. συσσώρευση
2. γεγονός εξαρτώμενο από την τύχη
   1. συμφορά, δυστύχημα, κακοτυχία
   2. (σπάνιο) καλή τύχη

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : συμφορή

Συγγενικά

• συμφοράζω
• συμφοραίνω
• συμφορηδόν
• συμφόρημα
• συμφόρησις

→ και δείτε τις λέξεις φορά και φέρω

Πηγές

• συμφορά - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• συμφορά - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.