φθορά

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φθορά	οι	φθορές
γενική	της	φθοράς	των	φθορών
αιτιατική	τη	φθορά	τις	φθορές
κλητική		φθορά		φθορές
Κατηγορία όπως «καρδιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

φθορά < αρχαία ελληνική φθορά < φθείρω

φθορά θηλυκό

η σταδιακή υλική ζημιά
- ένας προσεκτικός έλεγχος έδειξε τις φθορές που έχουν υποστεί οι καλωδιώσεις με το πέρασμα του χρόνου
η σταδιακή μείωση της σημασίας ή του κύρους.
- η φθορά των ηθών στην κοινωνία της αρχαίας Κορίνθου ήταν πολύ μεγάλη
※ Η ταχεία φθορά του κυβερνώντος κόμματος, που μετά την επάνοδό του στην εξουσία φάνηκε να ακολουθεί μια «χαμηλή πτήση» και μια μάλλον «άνευρη πολιτική», αναμενόμενη ή όχι μέσα σε ένα κλίμα ανοικτών πια αμφισβητήσεων και εντεινόμενης «διαδοχολογίας» αλλά και των προβλημάτων της υγείας του (πρωθυπουργού) (Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι πρωθυπουργοί της Ελλάδος: 1828-1997, Ελλάδα, εκδ. Ι. Σιδέρης, 1997, σελ. 276)
- πολλές φορές, για τη φθορά των συνειδήσεων, χρησιμοποιείται η προπαγάνδα

φθορά

φθορά < από το θέμα φθορ- του φθείρω

ἡ φθορά τῆς φθορᾶς (και ἡ φθορή)

καταστροφή, ερείπωση, θάνατος από λοιμό
Ἰλίου φθοράς : η καταστροφή του Ιλίου

τοσοῦτός γε λοιμὸς οὐδὲ φθορὰ οὕτως ἀνθρώπων οὐδαμοῦ ἐμνημονεύετο γενέσθαι : δεν αναφέρεται ποτέ άλλοτε τέτοιος λοιμός και θνησιμότητα
βιασμός, ξελόγιασμα
δοῦναι δίκας ὑπὲρ τῆς φθορᾶς τῶν παρθένων
αποβολή ή άμβλωση
φθορά τοῦ ἐμβρύου
ανάμιξη χρωμάτων
τὰς μίξεις τῶν χρωμάτων οἱ ζωγράφοι φθορὰς ὀνομάζουσι

ὁ φθορεύς (διαφθορέας)
ὁ ἡ φθόριος, το φθόριον (φονικός, καταστρεπτικός, αυτός που προκαλεί αποβολή του εμβρύου)