φθορά

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φθορά	οι	φθορές
γενική	της	φθοράς	των	φθορών
αιτιατική	τη	φθορά	τις	φθορές
κλητική		φθορά		φθορές
Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φθορά < αρχαία ελληνική φθορά < φθείρω

Ουσιαστικό

φθορά θηλυκό

1. σταδιακή υλική ζημιά
   • ένας προσεκτικός έλεγχος έδειξε τις φθορές που έχουν υποστεί οι καλωδιώσεις με το πέρασμα του χρόνου
2. σταδιακή μείωση της σημασίας ή του κύρους.
   • η φθορά των ηθών στην κοινωνία της αρχαίας Κορίνθου ήταν πολύ μεγάλη
   • η φθορά που υπόκειται κάθε κόμμα όταν είναι στην κυβέρνηση είναι φυσιολογική
   • πολλές φορές, για τη φθορά των συνειδήσεων, χρησιμοποιείται η προπαγάνδα

Σύνθετα

• φθοροποιός

αγγλικάwear γαλλικάdétérioration γερμανικάVerschlechterung ιταλικάdeterioramento ολλανδικάachteruitgang ιαπωνικά劣化 ισπανικά deterioro

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φθορά < από το θέμα φθορ- του φθείρω

Ουσιαστικό

ἡ φθορά τῆς φθορᾶς (και ἡ φθορή)

1. καταστροφή, ερείπωση, θάνατος από λοιμό

   Ἰλίου φθοράς : η καταστροφή του Ιλίου

   τοσοῦτός γε λοιμὸς οὐδὲ φθορὰ οὕτως ἀνθρώπων οὐδαμοῦ ἐμνημονεύετο γενέσθαι : δεν αναφέρεται ποτέ άλλοτε τέτοιος λοιμός και θνησιμότητα

2. βιασμός, ξελόγιασμα

   δοῦναι δίκας ὑπὲρ τῆς φθορᾶς τῶν παρθένων

3. αποβολή ή άμβλωση

   φθορά τοῦ ἐμβρύου

4. ανάμιξη χρωμάτων

   τὰς μίξεις τῶν χρωμάτων οἱ ζωγράφοι φθορὰς ὀνομάζουσι

Συνώνυμα

• ὁ φθόρος

Συγγενικές λέξεις

• ὁ φθορεύς (διαφθορέας)
• ὁ ἡ φθόριος, το φθόριον (φονικός, καταστρεπτικός, αυτός που προκαλεί αποβολή του εμβρύου)