ψαφαρός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ψαφαρός	ἡ	ψαφαρᾱ́	τὸ	ψαφαρόν
γενική	τοῦ	ψαφαροῦ	τῆς	ψαφαρᾶς	τοῦ	ψαφαροῦ
δοτική	τῷ	ψαφαρῷ	τῇ	ψαφαρᾷ	τῷ	ψαφαρῷ
αιτιατική	τὸν	ψαφαρόν	τὴν	ψαφαρᾱ́ν	τὸ	ψαφαρόν
κλητική ὦ!		ψαφαρέ		ψαφαρᾱ́		ψαφαρόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ψαφαροί	αἱ	ψαφαραί	τὰ	ψαφαρᾰ́
γενική	τῶν	ψαφαρῶν	τῶν	ψαφαρῶν	τῶν	ψαφαρῶν
δοτική	τοῖς	ψαφαροῖς	ταῖς	ψαφαραῖς	τοῖς	ψαφαροῖς
αιτιατική	τοὺς	ψαφαρούς	τὰς	ψαφαρᾱ́ς	τὰ	ψαφαρᾰ́
κλητική ὦ!		ψαφαροί		ψαφαραί		ψαφαρᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ψαφαρώ	τὼ	ψαφαρᾱ́	τὼ	ψαφαρώ
γεν-δοτ	τοῖν	ψαφαροῖν	τοῖν	ψαφαραῖν	τοῖν	ψαφαροῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ξηρός' όπως «ξηρός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ψαφαρός < ψάω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Επίθετο

ψαφαρός, -ά, -όν

1. αυτός που θρυμματίζεται εύκολα και γίνεται σκόνη, κομμάτια, ο εύθρυπτος, αμμώδης, κοκκώδης
2. χαλαρός, μαλακός
3. αραιός
4. στυφός
5. που έχει το χρώμα της σκόνης

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ψαφερός, -ή, -όν
• ψαθυρός

Πηγές

• ψαφαρός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ψαφαρός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.