ἵππαρχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἵππαρχος	οἱ	ἵππαρχοι
γενική	τοῦ	ἱππάρχου	τῶν	ἱππάρχων
δοτική	τῷ	ἱππάρχῳ	τοῖς	ἱππάρχοις
αιτιατική	τὸν	ἵππαρχον	τοὺς	ἱππάρχους
κλητική ὦ!		ἵππαρχε		ἵππαρχοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἱππάρχω
γεν-δοτ	τοῖν		ἱππάρχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἵππαρχος < (ἵππος) ἵππ- + -αρχος (ἄρχω)

Ουσιαστικό

ἵππαρχος αρσενικό

1. αυτός που εξουσιάζει τα άλογα (τους ίππους)
2. (ελληνική μυθολογία) → δείτε τη λέξη Ἵππαρχος προσωνυμία του θεού Ποσειδώνα
3. (στρατιωτικός βαθμός) ο διοικητής του ιππικού

   → δείτε και τις λέξεις ἱππάρχης και φύλαρχος, λατινικά: magister equitum, praefectus equitum

Άλλες μορφές

• ἱππάρχης / ἱππάρχας

Συγγενικά

• ἱππαρχεῖον
• ἱππαρχέω
• ἱππάρχης
• ἱππαρχία
• ἱππαρχικός

→ και δείτε τις λέξεις ἵππος και ἄρχω

Πηγές

• ἵππαρχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.