αθώος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	αθώος	αθώα	αθώο
γενική	αθώου	αθώας	αθώου
αιτιατική	αθώο	αθώα	αθώο
κλητική	αθώε	αθώα	αθώο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	αθώοι	αθώες	αθώα
γενική	αθώων	αθώων	αθώων
αιτιατική	αθώους	αθώες	αθώα
κλητική	αθώοι	αθώες	αθώα

Ετυμολογία

αθώος < αρχαία ελληνική ἀθῷος < θωή (ποινή)

Επίθετο

αθώος, -α, -ο

1. που δεν είναι υπεύθυνος για πράξη κακή, ανάρμοστη ή εγκληματική

   Αντώνυμα ένοχος

2. που δεν έχει μέσα του κακία ή υστεροβουλία, αγνός

Εκφράσεις

• αθώα περιστερά: (ειρωνικά) για κάποιον που κάνει τον αθώο ενώ είναι φανερό ότι δεν είναι

Μεταφράσεις

    αθώος

αγγλικά : innocent (en) αρχαία εβραϊκά : תָמִים (tamyn) γαλλικά : innocent (fr) εσπεράντο : naivega (eo), senkulpa (eo), senpeka (eo), ιαπωνικά : 無罪 (ja) (むざい) (muzai)

πολωνικά : niewinny (pl)