εὔφορος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	εὔφορος	τὸ	εὔφορον
γενική	τοῦ/τῆς	εὐφόρου	τοῦ	εὐφόρου
δοτική	τῷ/τῇ	εὐφόρῳ	τῷ	εὐφόρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	εὔφορον	τὸ	εὔφορον
κλητική ὦ!		εὔφορε		εὔφορον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	εὔφοροι	τὰ	εὔφορᾰ
γενική	τῶν	εὐφόρων	τῶν	εὐφόρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	εὐφόροις	τοῖς	εὐφόροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	εὐφόρους	τὰ	εὔφορᾰ
κλητική ὦ!		εὔφοροι		εὔφορᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐφόρω	τὼ	εὐφόρω
γεν-δοτ	τοῖν	εὐφόροιν	τοῖν	εὐφόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὔφορος < εὐ- + φορός

Επίθετο

εὔφορος, -ος, -ον

1. που είναι υποφερτός με υπομονή ή ευχαρίστηση
2. που κρατιέται εύκολα
3. που εξαπλώνεται με γρήγορη ταχύτητα
4. χαρακτηρισμός για ενεργητικό σώμα

Συγγενικά

• Εὔφορος (όνομα)
• πανεύφορος

Πηγές

• εὔφορος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὔφορος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.