πότμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πότμος	οἱ	πότμοι
γενική	τοῦ	πότμου	τῶν	πότμων
δοτική	τῷ	πότμῳ	τοῖς	πότμοις
αιτιατική	τὸν	πότμον	τοὺς	πότμους
κλητική ὦ!		πότμε		πότμοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πότμω
γεν-δοτ	τοῖν		πότμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πότμος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πότμος αρσενικό (ποιητικό)

1. καθετί που συμβαίνει τυχαία σε κάποιον
2. μοίρα, τύχη, συνήθως κακή

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Τρῳάδες, στίχ. 244 (244-245)

   τίνα πότμος εὐτυχὴς | Ἰλιάδων μένει;

   τύχη καλή σαν ποιά από μας να καρτερεί;

   Μετάφραση, αναθεωρημένη έκδοση (1972) Οι Τρωαδίτισσες: Θρασύβουλος Σταύρου, 1η έκδοση (1952) @greek‑language.gr

3. θάνατος που καθορίζεται από το πεπρωμένο, μοιραίος θάνατος

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Ἀντιγόνη, στίχ. 881 (881-882)

   τὸν δ᾽ ἐμὸν πότμον ἀδάκρυτον | οὐδεὶς φίλων στενάζει.

   και για τον δικό μου θάνατο τον αδάκρυτο | κανείς απ᾽ τους φίλους, δεν στενάζει;

   Μετάφραση (1912): Κωνσταντίνος Χρηστομάνος @greek‑language.gr

4. (ως κύριο όνομα Πότμος): Μοίρα

Συγγενικά

• αἰνόποτμος
• βαρύποτμος
• ἄποτμος
• δευτερόποτμος
• δυσποτμέω
• δυσποτμία
• δύσποτμος
• εὐποτμέω
• εὐποτμία
• εὔποτμος
• φιλόποτμος
• κακόποτμος
• πανάποτμος
• πολύποτμος
• ταχύποτμος
• τρισάποτμος
• ὑστερόποτμος

Εκφράσεις

• (χωρίς αρνητική σημασία) πότμος συγγενής: φυσικές χάρες, φυσικά προτερήματα, φυσικά χαρίσματα κάποιου
• (για τους Διόσκουρους) πότμον ἀμπιπλάντες ὁμοῑον: ζώντας μέρα παρά μέρα

Πηγές

• πότμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πότμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.