ἀκράχολος

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική / ἀκράχολος τὸ ἀκράχολον
      γενική τοῦ/τῆς ἀκραχόλου τοῦ ἀκραχόλου
      δοτική τῷ/τῇ ἀκραχόλ τῷ ἀκραχόλ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἀκράχολον τὸ ἀκράχολον
     κλητική ! ἀκράχολε ἀκράχολον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἀκράχολοι τὰ ἀκράχολ
      γενική τῶν ἀκραχόλων τῶν ἀκραχόλων
      δοτική τοῖς/ταῖς ἀκραχόλοις τοῖς ἀκραχόλοις
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἀκραχόλους τὰ ἀκράχολ
     κλητική ! ἀκράχολοι ἀκράχολ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἀκραχόλω τὼ ἀκραχόλω
      γεν-δοτ τοῖν ἀκραχόλοιν τοῖν ἀκραχόλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία [επεξεργασία]

ἀκράχολος < λείπει η ετυμολογία

Επίθετο[επεξεργασία]

ἀκράχολος, -ος, -ον, υπερθετικός: ἀκραχολώτατος

  1. οξύθυμος, οργίλος, αψύς
    ※  5ος/4ος↑ αιώνας Πλάτων, Πολιτεία, 3, 411c
    ἀκράχολοι οὖν καὶ ὀργίλοι ἀντὶ θυμοειδοῦς γεγένηνται, δυσκολίας ἔμπλεῳ.
    Και αντί γενναίος που ήταν, να έχει καταντήσει οξύθυμος και ευερέθιστος, και γενικά δύστροπος και ασυμβίβαστος.
    Μετάφραση (στη δημοτική, χ.χ.): Ιωάννης Γρυπάρης. Θεσσαλονίκη: ΚΕΓ, 2015 (στην καθαρεύουσα, 1911, Εκδ.Φέξη) @greek‑language.gr
    ※  5ος/4ος↑ αιώνας Ἀριστοφάνης, Ἱππῆς, στίχ. 41 (40-41)
    λέγοιμ᾽ ἂν ἤδη. νῷν γάρ ἐστι δεσπότης | ἄγροικος ὀργήν, κυαμοτρώξ, ἀκράχολος,
    Λοιπόν, ακούστε· έχουμε ένα αφεντικό | με άγαρμπο φυσικό, κουκιών-τραγανιστή, ζοχαδιάρη,
    Μετάφραση (2005): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr
  2. πολύ θλιμμένος, πολύ λυπημένος
  3. (για ζώο) άγριος, κακόθυμος
    ※  5ος/4ος↑ αιώνας Ἀριστοφάνης, Απόσπασμα 594 @poesialatina.it, @google.gr/books
    καὶ κύων ἀκράχολος | Ἑκάτης ἄγαλμα φωσφόρου γενήσομαι.
    ※  2/3ος↓ αιώνας Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 10, 40 432c, @scaife.perseus, @el.wikisource
    γέροντα Θάσιον τόν τε γῆς ἀπ’ Ἀτθίδος
    ἑσμὸν μελίσσης τῆς ἀκραχόλου γλυκὺν
    συγκυρκανήσας ἐν σκύφῳ χυτῆς λίθου,
    ΣτΕ: Ο Αθήναιος ο Ναυκρατίτης παραθέτει ένα απόσπασμα του ποιητή Επίνικου.

Άλλες μορφές[επεξεργασία]

Παράγωγα[επεξεργασία]

Δείτε επίσης[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]