θρόος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	θρόος	οι	θρόοι
γενική	του	θρόου	των	θρόων
αιτιατική	τον	θρόο	τους	θρόους
κλητική		θρόε		θρόοι
Δείτε και την κλίση του αρχαίου θρόος.
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θρόος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική θρόος

Ουσιαστικό

θρόος αρσενικό

• βουητό από τους ήχους ομιλίας ανθρώπων

Συγγενικά

• αθρόος
• γλυκόθροος
• λιγύθροος
• πολύθροος
• σύθροος

• → δείτε και τις λέξεις θρόισμα και θροΐζω

Πηγές

• λήγουν σε -θρόος - Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	θρόος > θροῦς	οἱ	θρόοι   > θροῖ
γενική	τοῦ	θρόου > θροῦ	τῶν	θρόων > θρῶν
δοτική	τῷ	θρόῳ   > θρῷ	τοῖς	θρόοις > θροῖς
αιτιατική	τὸν	θρόον > θροῦν	τοὺς	θρόους > θροῦς
κλητική ὦ!		θρόε   > θροῦ		θρόοι   > θροῖ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θρόω   > θρώ
γεν-δοτ	τοῖν		θρόοιν > θροῖν
2η κλίση, ομάδα 'πλόος πλοῦς', Κατηγορία 'πλόος' όπως «πλόος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θρόος, ήδη ομηρικό > *θρόϜ-ος, μεταπτωτική βαθμίδα θέματος που συναντάμε σε λέξεις όπως θόρυβος, θρῆνος, θρῦλος.

Ουσιαστικό

θρόος αρσενικό, συνηρημένο, αττικός τύπος : θροῦς

1. ο θόρυβος
   1. (στον Όμηρο) όπως από πολλές φωνές
   2. (στον Πίνδαρο) όπως από μουσικούς ήχους
   3. (στον Θουκυδίδη) του πλήθους
2. (μεταφορικά, στον Ξενοφώντα) η φήμη

   στα λατινικά: rumor

Συγγενικά

• θροέω
• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• θρόος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θρόος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.