φήμη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φήμη	οι	φήμες
γενική	της	φήμης	των	φημών
αιτιατική	τη	φήμη	τις	φήμες
κλητική		φήμη		φήμες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φήμη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική φήμη

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈfi.mi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φή‐μη

Ουσιαστικό

φήμη θηλυκό

1. διάδοση, λόγια που διαδίδονται από στόμα σε στόμα χωρίς να είναι διασταυρωμένα

     ακούγονται φήμες για ανασχηματισμό της κυβέρνησης

2. η εντύπωση που επικρατεί στους άλλους ανθρώπους για το χαρακτήρα και την ποιότητα κάποιου, το καλό ή κακό "όνομα" που έχει αποκτήσει κάποιος
3. η διασημότητα, το να είναι κανείς φημισμένος, διάσημος
4. (θρησκεία) η φήμη του αρχιερέως, απαγγελία του ονόματος και του εκκλησιαστικού τίτλου, που φέρει ένας αρχιερέας, όταν αυτός προΐσταται αρχιερατικής λειτουργίας

     [...] τοῦ Σεβασμιωτάτου καὶ θεοπροβλήτου Μητροπολίτου τῆς ἁγιωτάτης Μητροπόλεως [...], (Ὑπερτίμου καὶ Ἐξάρχου [...]), ἡμῶν δὲ πατρὸς καὶ ποιμενάρχου* / ἱεράρχου**, πολλὰ τὰ ἔτη. (*εντός της επαρχίας του / **εκτός της επαρχίας του)

Συγγενικά

• φημίζομαι
• φημισμένος

Σύνθετα

• διαφημίζω, διαφήμιση
• δυσφημώ, δυσφήμηση
• εύφημος, ευφημισμός
• κακόφημος
• υστεροφημία

Μεταφράσεις

    διάδοση

αγγλικά : rumour (en) (ΗΒ), rumor (en) (ΗΠΑ) γαλλικά : ouï-dire (fr), rumeur (fr) γερμανικά : Gerücht (de) εσπεράντο : onidiro (eo) ρωσικά : слух (ru)

    η εντύπωση που υπάρχει για κάποιον

αγγλικά : reputation (en) γαλλικά : réputation (fr) γερμανικά : Ruf (de), Ansehen (de) ρωσικά : репутация (ru)

    το να είναι κανείς διάσημος

αγγλικά : fame (en) γαλλικά : renom (fr), renommée (fr) γερμανικά : Ruhm (de), Berühmtheit (de) ρωσικά : слава (ru)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	φήμη	αἱ	φῆμαι
γενική	τῆς	φήμης	τῶν	φημῶν
δοτική	τῇ	φήμῃ	ταῖς	φήμαις
αιτιατική	τὴν	φήμην	τὰς	φήμᾱς
κλητική ὦ!		φήμη		φῆμαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φήμᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		φήμαιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φήμη, ήδη ομηρικό < φημ(ί) + -η

Ουσιαστικό

φήμη θηλυκό

1. → χρειάζεται παράθεμα ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 2 (β. Ἰθακησίων ἐκκλησία καὶ Τηλεμάχου ἀποδημία.), στίχ. 35
2. λόγος
3. φήμη, διάδοση
4. φήμη, το καλό ή κακό "όνομα"

Άλλες μορφές

• αιολικός & δωρικός τύπος : φάμα

Πηγές

• φήμη - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• φήμη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φήμη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.