φήμη

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φήμη	οι	φήμες
γενική	της	φήμης	των	φημών
αιτιατική	τη	φήμη	τις	φήμες
κλητική		φήμη		φήμες
Παράρτημα

Ετυμολογία

φήμη < αρχαία ελληνική φήμη

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈfi.mi/

Ουσιαστικό

φήμη θηλυκό

1. διάδοση, λόγια που διαδίδονται από στόμα σε στόμα χωρίς να είναι διασταυρωμένα

   ακούγονται φήμες για ανασχηματισμό της κυβέρνησης

2. η εντύπωση που επικρατεί στους άλλους ανθρώπους για το χαρακτήρα και την ποιότητα κάποιου, το καλό ή κακό "όνομα" που έχει αποκτήσει κάποιος
   • το καλό όνομα που έχει αποκτήσει κάποιος
3. η διασημότητα, το να είναι κανείς φημισμένος, διάσημος

Συγγενικές λέξεις

• φημίζομαι
• φημισμένος

Σύνθετα

• διαφημίζω, διαφήμιση
• δυσφημώ, δυσφήμηση
• εύφημος, ευφημισμός
• κακόφημος
• υστεροφημία

Μεταφράσεις

    διάδοση

αγγλικά : rumour (en) (ΗΒ), rumor (en) (ΗΠΑ) γαλλικά : ouï-dire (fr), rumeur (fr) γερμανικά : Gerücht (de) εσπεράντο : onidiro (eo)

    η εντύπωση που υπάρχει για κάποιον

αγγλικά : reputation (en) γαλλικά : réputation (fr) γερμανικά : Ruf (de), Ansehen (de)

    το να είναι κανείς διάσημος

αγγλικά : fame (en) γαλλικά : renom (fr), renommée (fr) γερμανικά : Ruhm (de), Berühmtheit (de)

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	φήμη	φήμα	φῆμαι
Γενική	φήμης	φήμαιν	φημῶν
Δοτική	φήμῃ	φήμαιν	φήμαις
Αιτιατική	φήμην	φήμα	φήμας
Κλητική	φήμη	φήμα	φῆμαι

Ετυμολογία

φήμη < φημί + -η

Ουσιαστικό

φήμη θηλυκό

1. λόγος
2. φήμη, διάδοση
3. φήμη, το καλό ή κακό "όνομα"

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος: φάμα

Πηγές

• φήμη στην Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• φήμη στο ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.