κακογραμμένος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κακογραμμένος	η	κακογραμμένη	το	κακογραμμένο
γενική	του	κακογραμμένου	της	κακογραμμένης	του	κακογραμμένου
αιτιατική	τον	κακογραμμένο	την	κακογραμμένη	το	κακογραμμένο
κλητική		κακογραμμένε		κακογραμμένη		κακογραμμένο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κακογραμμένοι	οι	κακογραμμένες	τα	κακογραμμένα
γενική	των	κακογραμμένων	των	κακογραμμένων	των	κακογραμμένων
αιτιατική	τους	κακογραμμένους	τις	κακογραμμένες	τα	κακογραμμένα
κλητική		κακογραμμένοι		κακογραμμένες		κακογραμμένα
Κατηγορία όπως «αγαπημένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κακογραμμένος < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κακογραμμένος. μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος κακογράφω, κακο- + γραμμένος

Μετοχή

κακογραμμένος, -η, -ο (και επίθετο)

1. που έχει γραφεί με άσχημο τρόπο και είναι δυσανάγνωστος

   ※  Εκεί υπήρχε μια φράση τόσο κακογραμμένη που δεν μπόρεσε να διαβάσει. Κωστούλα Μητροπούλου, Μετάθεση

2. που έχει συνταχθεί γρήγορα, χωρίς μελέτη, πρόχειρα

Αντώνυμα

• καλογραμμένος

Συγγενικά

• κακογραφία
• κακογράφος
• → δείτε τις λέξεις κακός και γράφω

Μεταφράσεις

    κακογραμμένος

γαλλικά : mal écrit (fr), illisible (style) (fr)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κακογραμμένος < κακο- + γραμμένος, μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος gkm

Μετοχή

κακογραμμένος, -η, -ον (και επίθετο)

1. κακότυχος

   ≠ αντώνυμα: καλογραμμένος

2. κακογραμμένος

Άλλες μορφές

• κακογεγραμμένος

Πηγές

• κακογραμμένος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].