πλοχμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πλοχμός	οι	πλοχμοί
γενική	του	πλοχμού	των	πλοχμών
αιτιατική	τον	πλοχμό	τους	πλοχμούς
κλητική		πλοχμέ		πλοχμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Πλοχμοί στους ώμους και στη λαβή αρχαίου ελληνικού αγγείου.

Ετυμολογία

πλοχμός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική πλοχμός

Προφορά

ΔΦΑ : /ploxˈmos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πλοχ‐μός

παλιότερος συλλαβισμός : πλο‐χμός

Ουσιαστικό

πλοχμός αρσενικό

• (λόγιο, αρχαιολογία) διακοσμητικό σχήμα που μοιάζει με πλεξούδα (όπως στην αρχαία λέξη πλοχμός)

Μεταφράσεις

    πλοχμός

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πλοχμός	οἱ	πλοχμοί
γενική	τοῦ	πλοχμοῦ	τῶν	πλοχμῶν
δοτική	τῷ	πλοχμῷ	τοῖς	πλοχμοῖς
αιτιατική	τὸν	πλοχμόν	τοὺς	πλοχμούς
κλητική ὦ!		πλοχμέ		πλοχμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πλοχμώ
γεν-δοτ	τοῖν		πλοχμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πλοχμός < θέμα πλοκ-smo- < πλοκ-, μεταπτωτική βαθμίδα θέματος που υπάρχει στο πλέκω + επίθημα smo-

Ουσιαστικό

πλοχμός αρσενικό

1. πλεξούδα από μαλλιά

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 17 (Ρ. Μενελάου ἀριστεία.), στίχ. 52 (στίχοι 51-52)

   αἵματί οἱ δεύοντο κόμαι Χαρίτεσσιν ὁμοῖαι | πλοχμοί θ᾽, οἳ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ ἐσφήκωντο.

   Στο αίμα εβάφ᾽ η κόμη του, καλή σαν των Χαρίτων, | και με τ᾽ ασημοχρύσαφα σφιγμένες οι πλεξίδες.

   Έμμετρη Μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς @greek-language.gr

   Σκηνή: ο Μενέλαος σκοτώνει τον τρώα Εύφορβο, γιο του Πανθόου.

2. πλοκάμι

Συνώνυμα

• πλόκαμος

Πηγές

• πλοχμός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πλοχμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.