συνοδός

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	συνοδός	οι	συνοδοί
γενική	του	συνοδού	των	συνοδών
αιτιατική	τον	συνοδό	τους	συνοδούς
κλητική		συνοδέ		συνοδοί
όπως «αγρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνοδός < συνοδεύω (αναδρομικός σχηματισμός): η αρχαία αντίστοιχη λέξη ήταν σύνοδος (συνοδοιπόρος)

Προφορά

ΔΦΑ : /si.noˈðos/

τονικό παρώνυμο: σύνοδος

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐νο‐δός

παλαιός συλλαβισμός : συν‐ο‐δός

Ουσιαστικό

συνοδός αρσενικό ή θηλυκό

1. που συνοδεύει άλλο άτομο
2. (ειδικότερα) άτομο που συνοδεύει άλλο σε κοινωνικές συναντήσεις χωρίς να υπάρχει μεταξύ τους συγγενική ή συζυγική σχέση

πτώση	ενικός
ονομαστική	συνοδός	συνοδή	συνοδό
γενική	συνοδού	συνοδής	συνοδού
αιτιατική	συνοδό	συνοδή	συνοδό
κλητική	συνοδέ	συνοδή	συνοδό
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	συνοδοί	συνοδές	συνοδά
γενική	συνοδών	συνοδών	συνοδών
αιτιατική	συνοδούς	συνοδές	συνοδά
κλητική	συνοδοί	συνοδές	συνοδά

Επίθετο

συνοδός, -ή, -ό

• (σπάνιο) (λόγιο) που συνοδεύει, που βρίσκεται δίπλα

  ※  Ψάχνουμε να δούμε τι άλλα κτίσματα συνοδά υπήρχαν, με δεδομένο ότι το μνημείο που έχει ήδη ανασκαφεί δεν θα μπορούσε να είναι μόνο του εκεί, χωρίς άλλα που να το συνοδεύουν. (* εφημερίδα Το Βήμα)

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τις λέξεις συνοδεύω, συν και οδός

Μεταφράσεις

    συνοδός

γαλλικά : accompagnateur (fr)