οἶκος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

η παλαιότερη μορφή της λέξης είχε δίγαμμα (Ϝοῖκος), βλέπε και μυκηναϊκό woi-ko-de < IEE *u̯óiḱo. Συγγενές με το λατινικό vicus (συγκρότημα κατοικιών) και το σανσκριτικό veśáh (οικία)

Ουσιαστικό

οἶκος αρσενικό

1. σπίτι, κατοικία, τόπος διαμονής
2. μέρος ενός σπιτιού, δωμάτιο
3. για τους θεούς ο ναός
4. για ζώα η φωλιά, ο στάβλος κλπ
5. το νοικοκυριό, το σπίτι ως περιουσιακό στοιχείο
6. η οικογένεια

Συγγενικά

οἴκοι επίρρημα, στο σπίτι, στην πατρίδα οἴκαδε στο σπίτι, προς το σπίτι, προς την πατρίδα οἴκοθεν εκ του οίκου οἴκοθι στο σπίτι, κατ΄ οίκον οἰκόνδε προς το σπίτι, στο σπίτι οἰκία το οἰκίον οἰκίδιον οἰκίσκος οἰκίζω οἰκεῖος,α,ον και ος,ος,ον και ιωνικός τύπος  οἰκήιος,η,ον οἰκέτης οἰκετεύω οἰκετεία οἰκετικός, ή, όν οἰκειότης οἰκειόω οἰκέω οἰκουμένη οἰκεύς οἴκημα οἴκησις οἴκισις οἰκισμός οἰκητήρ οἰκιστήρ οἰκήτωρ οἰκητής οἰκιστής οἰκείωσις οἰκειωτικός, ή, όν

Σύνθετα

οἰκειοπραγία οἰκογενής,ής,ές ( + γίγνομαι) οἰκοδόμος οἰκοδομέω οἰκοδόμημα οἰκοδόμησις οἰκοδομία οἰκοδομή οἰκοδομητέον οἰκοδομητικός,ή,όν οἰκοδομικός,ή,όν οἰκονόμος ( + νέμω) οἰκονομία και οἰκονομέω οἰκονομικός,ή,όν οἰκόπεδον ( + πέδον) οἰκοποιός,ός, όν ( + ποιέω) οἰκόσιτος,ος,ον ( + σῖτος) οἰκότριψ ( + τρίβω) οἰκουρός ( + οὖρος, φύλακας) οἰκουρέω οἰκούρημα οἰκουρία οἰκούριος, ος, ον οἰκοφθόρος ( + φθείρω) οἰκοφθορέω οἰκοφθορία οἰκοφύλαξ οἰκωφελής, ής, ές οἰκωφελία