αντίθεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αντίθεση	οι	αντιθέσεις
γενική	της	αντίθεσης*	των	αντιθέσεων
αιτιατική	την	αντίθεση	τις	αντιθέσεις
κλητική		αντίθεση		αντιθέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αντιθέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αντίθεση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀντίθε(σις) + -ση < → δείτε τη λέξη τίθημη. Μορφολογικά αναλύεται σε αντί- + θέση.

• για τον φιλοσοφικό όρο < σημασιολογικό δάνειο από τη γερμανική Antithese

Προφορά

ΔΦΑ : /anˈdi.θe.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐ντί‐θε‐ση

Ουσιαστικό

αντίθεση θηλυκό

1. η θέση τινός έναντι ή απέναντι άλλου
2. η εναντίωση, η διαφωνία
3. η φωτεινή αντίθεση: η διαφορά ισχύος ενός χρώματος

   ≈ συνώνυμα: το κοντράστ

4. (αστρονομία) η σχετική θέση δύο ουράνιων σωμάτων, όταν αυτά απέχουν μεταξύ τους 180°, όπως φαίνεται από τη Γη
5. (σχήμα λόγου) σχήμα λόγου που χρησιμοποιείται για να εκφράσει μια έντονη διαφορά μεταξύ δύο αντιτιθέμενων λέξεων, φράσεων ή εννοιών

   → χρειάζεται παράδειγμα

6. (φιλοσοφία, λογική) θέση που είναι αντίθετη / αντιτίθεται σε μια άλλη θέση

   ≠ αντώνυμα: θέση

Εκφράσεις

• σε αντίθεση με

Μεταφράσεις

    αντίθεση

αγγλικά : opposition (en), contrast (en) γαλλικά : opposition (fr), contraste (fr), contradiction (fr), antithèse (fr) εσπεράντο : opono (eo)

Πηγές

• αντίθεση - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• αντίθεση - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• αντίθεση -  Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)