απόκρουση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	απόκρουση	οι	αποκρούσεις
γενική	της	απόκρουσης*	των	αποκρούσεων
αιτιατική	την	απόκρουση	τις	αποκρούσεις
κλητική		απόκρουση		αποκρούσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αποκρούσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

απόκρουση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀπόκρου(σις) (η χάση του φεγγαριού, μεσαιωνική σημασία: απώθηση. ) + -ση όπως η σημασία του αποκρούω & σημασιολογικό δάνειο από την αγγλική repulse

Προφορά

ΔΦΑ : /aˈpo.kɾu.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐πό‐κρου‐ση

Ουσιαστικό

απόκρουση θηλυκό

• η ενέργεια και το αποτέλεσμα του αποκρούω
  1. η απώθηση κάποιου, η αποφυγή μιας επίθεσης, ενός κτυπήματος
  2. (μεταφορικά) η αναίρεση επιχειρημάτων ή λόγων, η αντίκρουσή τους
  3. (μεταφορικά) η απόρριψη μιας προσφοράς, πρότασης κ.λπ.
  4. (αθλητισμός) η αποτροπή της επίτευξης γκολ με το πιάσιμο ή την απομάκρυνση της μπάλας

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις αποκρούω, από και κρούω

Μεταφράσεις

    απόκρουση

αγγλικά : repulse (en) γαλλικά : rejet (fr)