δύτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	δύτης	οι	δύτες
γενική	του	δύτη	των	δυτών
αιτιατική	τον	δύτη	τους	δύτες
κλητική		δύτη		δύτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δύτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική δύτης

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈði.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δύ‐της

Ουσιαστικό

δύτης αρσενικό (θηλυκό δύτρια)

• (επάγγελμα) αυτός που καταδύεται, που κολυμπάει υποβρυχίως, συνήθως φέροντας ειδικό εξοπλισμό καταδύσεων

Συγγενικά

• αυτοδύτης
• καταδυόμενος
• κατάδυση
• καταδύτης, καταδύτρια
• καταδυτικός
• σπηλαιοδύτης

→ και δείτε τη λέξη δύω

Δείτε επίσης

• βουτηχτής

Μεταφράσεις

    δύτης

αγγλικά : diver (en) γαλλικά : plongeur (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	δῠτα-
ονομαστική	ὁ	δύτης	οἱ	δύται
γενική	τοῦ	δύτου	τῶν	δυτῶν
δοτική	τῷ	δύτῃ	τοῖς	δύταις
αιτιατική	τὸν	δύτην	τοὺς	δύτᾱς
κλητική ὦ!		δύτᾰ		δύται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δύτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		δύταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δύτης < δύ(ω) + -της

Ουσιαστικό

δύτης [ῠ] αρσενικό

• δύτης

  ⮡  δύτης βύθιος

Πηγές

• δύτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δύτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.