επιστάμενος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	επιστάμενος	η	επιστάμενη & επισταμένη	το	επιστάμενο
γενική	του	επιστάμενου & επισταμένου	της	επιστάμενης & επισταμένης	του	επιστάμενου & επισταμένου
αιτιατική	τον	επιστάμενο	την	επιστάμενη & επισταμένη	το	επιστάμενο
κλητική		επιστάμενε		επιστάμενη & επισταμένη		επιστάμενο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	επιστάμενοι	οι	επιστάμενες	τα	επιστάμενα
γενική	των	επιστάμενων & επισταμένων	των	επιστάμενων & επισταμένων	των	επιστάμενων & επισταμένων
αιτιατική	τους	επιστάμενους & επισταμένους	τις	επιστάμενες	τα	επιστάμενα
κλητική		επιστάμενοι		επιστάμενες		επιστάμενα
Οι δεύτεροι τύποι, λόγιοι, όπως στην αρχαία κλίση.
ομάδα 'εισαγόμενος', Κατηγορία όπως «περιλαμβανόμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

επιστάμενος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἐπιστάμενος (που ξέρει, που είναι επιδέξιος) μετοχή ενεστώτα του μεσοπαθητικού ρήματος ἐπίσταμαι

Προφορά

ΔΦΑ : /e.piˈsta.me.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐πι‐στά‐με‐νος

Μετοχή

επιστάμενος αρσενικό (επιστάμενη, επισταμένη θηλυκό, επιστάμενο ουδέτερο, μετοχή παθητικού ενεστώτα)

• (λόγιο) που γίνεται πολύ προσεκτικά

  ⮡  Μόνο μετά από επισταμένη μελέτη μπορούν να βγουν συμπεράσματα.

Συγγενικά

• επισταμένως (επίρρημα)
• επιστήμη
• επιστάτης

→ και δείτε τις λέξεις επί, ιστάμενος και εφιστώ

Μεταφράσεις

    επιστάμενος

γαλλικά : attentif (fr)