κουρέλι

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	κουρέλι	κουρέλια
γενική	κουρελιού	κουρελιών
αιτιατική	κουρέλι	κουρέλια
κλητική	κουρέλι	κουρέλια

Ετυμολογία

κουρέλι < μεσαιωνική ελληνική κουρέλλιν < υστερολατινική *corellium < λατινική corium (δέρμα) < ινδοευρωπαϊκή (ρίζα) *(s)ker- (κόβω)

Ουσιαστικό

κουρέλι ουδέτερο

1. κομμάτι ύφασμα που είναι πολύ παλιό και πολύ φθαρμένο
2. (μεταφορικά-σκωπτικά) κακό ή παλιό ρούχο
3. (κατ’ επέκταση) αντικείμενο από χαρτί που είναι σκισμένο και λερωμένο
4. (μεταφορικά) χαρακτηρισμός ανθρώπου που έχει υποστεί ηθική ή σωματική ταλαιπωρία σε μεγάλο βαθμό

Συνώνυμα

• ράκος

Παράγωγες λέξεις

αποκουρελιάζω ασημοκούρελο βρομοκουρέλι κατακουρέλιασμα κατακουρελιάζομαι κατακουρελιάζω κουρέλα κουρελάκι κουρελαρία κουρελαριό κουρελάς κουρελέ κουρελιάζομαι

κουρελιάζω κουρελιάρα κουρελιάρης κουρελιάρικα κουρελιάρικος κουρέλιασμα κουρελιασμένος κουρελίδικος κουρελογειτονιά κουρελομάνι κουρελοντυμένος κουρελόπανο κουρελοπαντιέρα

κουρελοπρολεταριάτο κουρελόρασο κουρελοτύλιχτος κουρελού κουρελοφορεμένος κουρελοφορτωμένος κουρελόχαρτο ξεκουρελιάζομαι ξεκουρελιάζω ξεκούρελος ολοκουρέλιαστος παλιοκούρελο φτωχοκούρελο

Μεταφράσεις

    κουρέλι

αγγλικά : rag (en) γαλλικά : haillon (fr) γερμανικά : Lumpen (de), Lappen (de), Fetzen (de)