μαΐστορας

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μαΐστορας	οι	μαΐστορες
γενική	του	μαΐστορα	των	μαϊστόρων
αιτιατική	τον	μαΐστορα	τους	μαΐστορες
κλητική		μαΐστορα		μαΐστορες
όπως «φύλακας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαΐστορας < μαΐστωρ < λατινική magister < magis + -ter < magnus < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *maǵ- ή *meǵh₂-

Ουσιαστικό

μαΐστορας αρσενικό

• τίτλος στο Βυζάντιο για τον δάσκαλο της εκκλησιαστικής χορωδίας, ο οποίος έδινε στους ψάλτες τους ύμνους και καθόριζε το μέτρο και την τάξη τους. Λεγόταν και δομέστικος. (Ο τίτλος "άρχων μαΐστωρ" εξακολουθεί να αποδίδεται από το Πατριαρχείο)

Μεταφράσεις

    μαΐστορας