ἐπώνυμος

Δείτε επίσης : επώνυμος, Ἐπώνυμος, Επώνυμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ ἐπώνυμος	τὸ ἐπώνυμον	οἱ, αἱ ἐπώνυμοι	τὰ ἐπώνυμα
Γενική	τοῦ, τῆς ἐπωνυμου	τοῦ ἐπωνυμου	τῶν ἐπωνυμων	τῶν ἐπωνυμων
Δοτική	τῷ, τῇ ἐπωνυμῳ	τῷ ἐπωνυμῳ	τοῖς, ταῖς ἐπωνυμοις	τοῖς ἐπωνυμοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν ἐπώνυμον	τὸ ἐπώνυμον	τοὺς, τὰς ἐπωνυμους	τὰ ἐπώνυμα
Κλητική	ἐπώνυμε	ἐπώνυμον	ἐπώνυμοι	ἐπώνυμα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἐπωνυμω
Γενική-Δοτική			ἐπωνυμοιν

Ετυμολογία

ἐπώνυμος < ἐπί + ὄνομα

Επίθετο

ἐπώνυμος, -ος, -ον

1. ονομασμένος από κάποιον
2. που ονομάστηκε έτσι, επειδή το ίδιο όνομα είχε κάποιος άλλος
3. που ενεργεί σύμφωνα μ’ αυτό που λέει τ’ όνομά του
4. που ονοματίζει, που ονομάζει
5. περίφημος, φημισμένος

Πολυλεκτικοί όροι

• ἐπώνυμος ἄρχων: ο ανώτατος άρχων, που έδινε τ’ όνομά του και στο έτος στην αρχαία Αθήνα
• ἐπώνυμοι ἥρωες: όσοι έδωσαν τ’ όνομά τους στις φυλές στην αρχαία Αθήνα