-ώνυμος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	-ώνυμος	η	-ώνυμη	το	-ώνυμο
γενική	του	-ώνυμου	της	-ώνυμης	του	-ώνυμου
αιτιατική	τον	-ώνυμο	τη(ν)	-ώνυμη	το	-ώνυμο
κλητική		-ώνυμε		-ώνυμη		-ώνυμο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	-ώνυμοι	οι	-ώνυμες	τα	-ώνυμα
γενική	των	-ώνυμων	των	-ώνυμων	των	-ώνυμων
αιτιατική	τους	-ώνυμους	τις	-ώνυμες	τα	-ώνυμα
κλητική		-ώνυμοι		-ώνυμες		-ώνυμα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

-ώνυμος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική -ώνυμος < ὄνυμ(α) / ὄνoμα + -ος Το ωμέγα, λόγω της συνθετικής έκτασης.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈo.ni.mos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : -ώ‐νυ‐μος

Επίθημα

-ώνυμος αρσενικό, -ώνυμη θηλυκό, -ώνυμο ουδέτερο

• επίθημα ως δεύτερο συνθετικό

1. επιθέτων που δηλώνει το όνομα

   επώνυμος

   ομώνυμος

   συνώνυμος

2. (ουσιαστικοποιημένο) ουσιαστικών ουδετέρου γένους → δείτε τη λέξη -ώνυμο
3. επιθέτων, που δηλώνουν σημασιολογική σχέση

   αντώνυμος

Συγγενικά

• Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -ώνυμος στο Βικιλεξικό
• -ωνυμία
• -ωνυμικός
• -ωνύμιο
• -ώνυμο

Πηγές

• -ώνυμος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	-ώνυμος	τὸ	-ώνυμον
γενική	τοῦ/τῆς	-ωνύμου	τοῦ	-ωνύμου
δοτική	τῷ/τῇ	-ωνύμῳ	τῷ	-ωνύμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	-ώνυμον	τὸ	-ώνυμον
κλητική ὦ!		-ώνυμε		-ώνυμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	-ώνυμοι	τὰ	-ώνυμᾰ
γενική	τῶν	-ωνύμων	τῶν	-ωνύμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	-ωνύμοις	τοῖς	-ωνύμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	-ωνύμους	τὰ	-ώνυμᾰ
κλητική ὦ!		-ώνυμοι		-ώνυμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	-ωνύμω	τὼ	-ωνύμω
γεν-δοτ	τοῖν	-ωνύμοιν	τοῖν	-ωνύμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

-ώνυμος < ὄνυμα αιολικός και δωρικός τύπος του ὄνoμα με συνθετική έκταση του αρκτικού φωνήεντος + -ος.

Επίθημα

-ώνυμος, -ος, -ον

1. λεξικό επίθημα ως δεύτερο συνθετικό επιθέτων που δηλώνει όνομα

   ἀνώνυμος

2. δεύτερο συνθετικό ανδρικών κυρίων ονομάτων (θηλυκό -ωνύμη)

   Κλεώνυμος → δείτε και τη λέξη Κλωνύμη

Σύνθετα

• Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -ώνυμος στο Βικιλεξικό
• Λέξεις -ώνυμος @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts

Συγγενικά

• -ωνυμία

Σπανιότερα:

• -ωνύμιον: ἀνδρωνύμιον, ἐπωνύμιον, προωνύμιον
• -ωνυμικός: ἀντωνυμικός, μετωνυμικός, μητρωνυμικός, πατρωνυμικός

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

-ώνυμος < ὄνυμ(α) / ὄνoμα + -ος Το ωμέγα, λόγω της συνθετικής έκτασης στο όμικρον.

→ ζητούμενο λήμμα

Σύνθετα

• Λέξεις -ώνυμος @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts