σιγή

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η σιγή οι σιγές
      γενική της σιγής των σιγών
    αιτιατική τη σιγή τις σιγές
     κλητική σιγή σιγές
Ο πληθυντικός, σπάνιος, ποιητικός.
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

σιγή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σιγή[1]

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /siˈʝi/
τυπογραφικός συλλαβισμός: σι‐γή

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

σιγή θηλυκό

  • η έλλειψη ήχου ή θορύβου
    ※  ...ανάγνωσε τα ονόματα των θυμάτων... και ακολούθησε ενός λεπτού σιγή (εφημερίδα Το Βήμα, 17 Νοεμβρίου 2009)

Συνώνυμα[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

 ετυμολογικό πεδίο 
σιγ- 

Σύνθετα[επεξεργασία]

και

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]


Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
σῑγα-
ονομαστική σιγή αἱ σιγαί
      γενική τῆς σιγῆς τῶν σιγῶν
      δοτική τῇ σιγ ταῖς σιγαῖς
    αιτιατική τὴν σιγήν τὰς σιγᾱ́ς
     κλητική ! σιγή σιγαί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  σιγᾱ́
γεν-δοτ τοῖν  σιγαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

σιγή, ήδη ομηρικό < επίρρημα σῖγα (σιωπηλά) < πιθανόν μέσω του επιρρήματος με δοτική σιγῇ < σκοτεινής αβέβαιης ετυμολογίας.[1]


ζητούμενο λήμμα

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

 ετυμολογικό πεδίο 
σιγ- 

σῖγα και

Αναφορές[επεξεργασία]

  1. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 

Πηγές[επεξεργασία]