ζωοδόχος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο/η	ζωοδόχος	το	ζωοδόχο
γενική	του/της	ζωοδόχου	του	ζωοδόχου
αιτιατική	τον/τη	ζωοδόχο	το	ζωοδόχο
κλητική		ζωοδόχε		ζωοδόχο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ζωοδόχοι	τα	ζωοδόχα
γενική	των	ζωοδόχων	των	ζωοδόχων
αιτιατική	τους/τις	ζωοδόχους	τα	ζωοδόχα
κλητική		ζωοδόχοι		ζωοδόχα
Λόγιο επίθετο που δε συνηθίζει τον νεότερο τύπο του θηλυκού σε -η.
ομάδα '-ος -ος -ο', Κατηγορία όπως «χοληδόχος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ζωοδόχος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ζωοδόχος < ζωο- + -δόχος (< δέχομαι)

Προφορά

ΔΦΑ : /zo.oˈðo.xos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ζω‐ο‐δό‐χος

Επίθετο

ζωοδόχος, -ος, -ο

• (λόγιο, χριστιανισμός)
  1. που έχει δεχτεί τη ζωή (δηλαδή τον ίδιο το Χριστό)

     ↪ ο ζωοδόχος τάφος του Κυρίου μας

  2. (εκκλησιαστικός όρος) προσωνυμία της Παναγίας
  3. για ναωνύμια και ονομασίες εικόνων, με κεφαλαίο Ζωοδόχος στον όρο Ζωοδόχος Πηγή

Πολυλεκτικοί όροι

• Ζωοδόχος Πηγή

Μεταφράσεις

    ζωοδόχος

γαλλικά : vivifiant (fr)

Πηγές

• ζωοδόχος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• ζωοδόχος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ζωοδόχος	τὸ	ζωοδόχον
γενική	τοῦ/τῆς	ζωοδόχου	τοῦ	ζωοδόχου
δοτική	τῷ/τῇ	ζωοδόχῳ	τῷ	ζωοδόχῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ζωοδόχον	τὸ	ζωοδόχον
κλητική ὦ!		ζωοδόχε		ζωοδόχον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ζωοδόχοι	τὰ	ζωοδόχᾰ
γενική	τῶν	ζωοδόχων	τῶν	ζωοδόχων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ζωοδόχοις	τοῖς	ζωοδόχοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ζωοδόχους	τὰ	ζωοδόχᾰ
κλητική ὦ!		ζωοδόχοι		ζωοδόχᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ζωοδόχω	τὼ	ζωοδόχω
γεν-δοτ	τοῖν	ζωοδόχοιν	τοῖν	ζωοδόχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ζωοδόχος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ζωο- + -δόχος (< δέχομαι)

Επίθετο

ζωοδόχος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) που έχει δεχτεί ζωή, που είναι δέκτης ζωής

Αντώνυμα

• ζωοδότης

Πηγές

• ζωοδόχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.