φόσσα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φόσσα	οι	φόσσες
γενική	της	φόσσας	των	φοσσών
αιτιατική	τη	φόσσα	τις	φόσσες
κλητική		φόσσα		φόσσες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φόσσα < άμεσο δάνειο από την ιταλική fossa (ή από τη βενετική )

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈfo.sa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φόσ‐σα

ομόηχο: φόσα

Ουσιαστικό

φόσσα θηλυκό

• (ιδιωματικό) τρύπα, λάκκος, χαντάκι, βόθρος

Συγγενικά

• Κόντρα Φόσσα (τοπωνύμιο)

Πηγές

• Κοντομίχης, Πανταζής (2001). Λεξικό του λευκαδίτικου γλωσσικού ιδιώματος (Ιδιωματικό - ερμηνευτικό - λαογραφικό) [Λαογραφικά Λευκάδας, αρ. 7], Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη.
• Λάζαρης, Χριστόφορος Γ. (1970). Τα λευκαδίτικα. Ετυμολογικόν και ερμηνευτικόν λεξιλόγιον των γλωσσικών ιδιωμάτων της νήσου Λευκάδος, Ιωάννινα: Εκτύπωσις Ευριπίδη Κ. Θέμελη.
• Χαρά Παπαδάτου-Γιαννοπούλου, Λεξικό ιδιωματικών οικοδομικών όρων της Λευκάδας (Λευκάδα, 2014)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

φόσσα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

φόσσα θηλυκό

• τάφρος

  ※  17ος/18ος αιώνας, ⌘ Πέτρος Κατσαΐτης, Κλαυθμός Πελοποννήσου προς Ελλάδα, στίχ. 148 (στίχοι 147-150)

  Μὰ οἱ ἐχθροὶ κρυφὰ τὴν νύκτα πηαίνουν,
  στὴ φόσσα τῆς Τανάλιας μέσα μπαίνουν.
  Ἀρχίνισαν τὸν τοῖχο νὰ τρυποῦσι,
  τὴν μίναν μὲ σπουδὴ νὰ πολεμοῦσι.

  Εμμανουήλ Κριαράς, Κατσαΐτης: Ιφιγένεια - Θύεστης, Κλαθμός Πελοποννήσου, ανέκδοτα έργα. Κριτική έκδοση με εισαγωγή, σημειώσεις και γλωσσάριο, Αθήνα 1950, (1η έκδοση), σελ. 238

  ΣτΕ: Το έργο Κλαυθμός Πελοποννήσου προς Ελλάδα αναφέρεται στα γεγονότα της κατάκτησης της Πελοποννήσου από τους Τούρκους και ειδικότερα στην άλωση του Ναυπλίου (10 Ιουλίου 1715).

Συγγενικά

• φοσάτον
• φοσατεύω
• φόσσατον
• φοσσάτον
• φοσσατεύω
• φοσσεύω
• φουσατεύω
• φουσάτον
• φουσσατεύω
• φώσατον
• φώσσατον

Πηγές

• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.
• Εμμανουήλ Κριαράς, Κατσαΐτης. Ιφιγένεια—Θυέστης—Κλαθμός Πελοποννήσου. Ανέκδοτα έργα. Κριτική έκδοση με εισαγωγή, σημειώσεις και γλωσσάριο, Αθήνα 1950, σελ. 238, σελ. 367

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	φόσσᾰ	αἱ	φόσσαι
γενική	τῆς	φόσσης	τῶν	φοσσῶν
δοτική	τῇ	φόσσῃ	ταῖς	φόσσαις
αιτιατική	τὴν	φόσσᾰν	τὰς	φόσσᾱς
κλητική ὦ!		φόσσᾰ		φόσσαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φόσσᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		φόσσαιν
1η κλίση, ομάδα 'γλῶσσα', Κατηγορία 'δόξα' όπως «δόξα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φόσσα < μεταγραφή ή άμεσο δάνειο από τη λατινική fossa

Ουσιαστικό

φόσσα θηλυκό

• τάφρος, όρυγμα

  ※  1ος/2ος↓ αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι Φάβιος Μάξιμος, 1.2 @scaife.perseus

  τινὲς δὲ τοὺς ἀπὸ τοῦ γένους τούτου πρώτους τῇ διʼ ὀρυγμάτων χρησαμένους ἄγρᾳ Φοδίους ἱστοροῦσιν ὀνομάζεσθαι τὸ παλαιόν οὕτω γὰρ ἄχρι νῦν αἱ διώρυχες φόσσαι^[fossae] καὶ φόδερε^[fodere] τὸ σκάψαι καλεῖται· χρόνῳ δὲ τῶν δυεῖν φθόγγων μεταπεσόντων Φάβιοι προσηγορεύθησαν.

Συγγενικά

• φόσσατον

Πηγές

• σελ. 1150 @archive.org - ⌘ Σοφοκλής Ευαγγελινός Αποστολίδης, Greek Lexicon of the Roman and Byzantine Periods (from B.C. 146 to A.D. 1100). New York, C. Scribner's sons, 1900.
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.