παρευρεθείς

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /pa.ɾe.vɾeˈθis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πα‐ρευ‐ρε‐θείς

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	παρευρεθείς	η	παρευρεθείσα	το	παρευρεθέν
γενική	του	παρευρεθέντος	της	παρευρεθείσας & παρευρεθείσης*	του	παρευρεθέντος
αιτιατική	τον	παρευρεθέντα	την	παρευρεθείσα	το	παρευρεθέν
κλητική		παρευρεθείς		παρευρεθείσα		παρευρεθέν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	παρευρεθέντες	οι	παρευρεθείσες	τα	παρευρεθέντα
γενική	των	παρευρεθέντων	των	παρευρεθεισών	των	παρευρεθέντων
αιτιατική	τους	παρευρεθέντες	τις	παρευρεθείσες	τα	παρευρεθέντα
κλητική		παρευρεθέντες		παρευρεθείσες		παρευρεθέντα
Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -είς -εῖσα, -έν * παλιότερος λόγιος τύπος
ομάδα 'πληγείς', Κατηγορία όπως «παρευρεθείς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

παρευρεθείς (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή παρευρεθείς (αρχαία σημασία: που ανακαλύφθηκε ξανά)

Μετοχή

παρευρεθείς, -είσα, -έν (μετοχή παθητικού αορίστου)

• (λόγιο) μετοχή αορίστου του μεσοπαθητικού ρήματος παρευρίσκομαι: που παραβρέθηκε

Ετυμολογία 2

παρευρεθείς: ρηματικός τύπος

Ρηματικός τύπος

παρευρεθείς

• β΄ πρόσωπο ενικού εξαρτημένου τύπου του παρευρίσκομαι όπως

  να, ας, αν, ίσως κ.λπ. παρευρεθείς

  ↪ θα παρευρεθείς (χρόνος: στιγμιαίος μέλλοντας)

  παλιότερη γραφή: παρευρεθεῖς

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	παρευρεθείς	ἡ	παρευρεθεῖσᾰ	τὸ	παρευρεθέν
γενική	τοῦ	παρευρεθέντος	τῆς	παρευρεθείσης	τοῦ	παρευρεθέντος
δοτική	τῷ	παρευρεθέντῐ	τῇ	παρευρεθείσῃ	τῷ	παρευρεθέντῐ
αιτιατική	τὸν	παρευρεθέντᾰ	τὴν	παρευρεθεῖσᾰν	τὸ	παρευρεθέν
κλητική ὦ!		παρευρεθείς		παρευρεθεῖσᾰ		παρευρεθέν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	παρευρεθέντες	αἱ	παρευρεθεῖσαι	τὰ	παρευρεθέντᾰ
γενική	τῶν	παρευρεθέντων	τῶν	παρευρεθεισῶν	τῶν	παρευρεθέντων
δοτική	τοῖς	παρευρεθεῖσῐ(ν)	ταῖς	παρευρεθείσαις	τοῖς	παρευρεθεῖσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	παρευρεθέντᾰς	τὰς	παρευρεθείσᾱς	τὰ	παρευρεθέντᾰ
κλητική ὦ!		παρευρεθέντες		παρευρεθεῖσαι		παρευρεθέντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	παρευρεθέντε	τὼ	παρευρεθείσᾱ	τὼ	παρευρεθέντε
γεν-δοτ	τοῖν	παρευρεθέντοιν	τοῖν	παρευρεθείσαιν	τοῖν	παρευρεθέντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυθείς' όπως «λυθείς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

παρευρεθείς, -εῖσα, -έν

• μετοχή παθητικού αορίστου (παρευρέθην) του ρήματος παρευρίσκω
  1. σημασία: που ανακαλύφτηκε ξανά
  2. όψιμη ελληνιστική σημασία που παραβρέθηκε

     ※  6oς αιώνας - Ιουστινιανός, Επιστ. Θεόδωρος Μο(μ)ψουεστίας 154 snippet@books.google

     συναγωγών ἐν Χαλκηδόνι τὴν τῶν πατέρων σύνοδον, παρόντων Διοσκόρου καὶ Εὐτυχοῦς, μεθ’ ὧν καὶ αὐτὸς παρευρεθείς.