στρατοπεδάρχης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	στρατοπεδάρχης	οι	στρατοπεδάρχες
γενική	του	στρατοπεδάρχη	των	στρατοπεδαρχών
αιτιατική	τον	στρατοπεδάρχη	τους	στρατοπεδάρχες
κλητική		στρατοπεδάρχη		στρατοπεδάρχες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στρατοπεδάρχης < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή στρατοπεδάρχης. Συγχρονικά αναλύεται σε στρατόπεδ(ο) + -άρχης (< άρχω)

Προφορά

ΔΦΑ : /stɾa.to.peˈðaɾ.çis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : στρα‐το‐πε‐δάρ‐χης

Ουσιαστικό

στρατοπεδάρχης αρσενικό

• (στρατιωτικός βαθμός) ο διοικητής στρατοπέδου

  συντομογραφία: στρδρχης

Μεταφράσεις

    στρατοπεδάρχης

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Δείτε στρατοπεδάρχης Βικιπαίδεια  stratopedarches στην αγγλική Βικιπαίδεια  με κατάλογο ονομάτων στρατοπεδαρχών

Ετυμολογία

στρατοπεδάρχης < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή στρατοπεδάρχης. Συγχρονικά αναλύεται σε στρατόπεδ(ον) + -άρχης

Ουσιαστικό

στρατοπεδάρχης αρσενικό

• (στρατιωτικός βαθμός) τίτλος ανώτερου αξιωματικού στη βυζαντινή στρατιωτική ιεραρχία, όπως επικεφαλής εκστρατείας, στρατηγός, στρατηλάτης

  ※  14/15ος αιώνας, ⌘ Ψευδο-Γεώργιος Κωδινός Κουροπαλάτης, Περὶ ὀφφικιαλίων... καὶ περὶ τῶν ὀφφικίων, (Επιμ. Bekker, Codinini Curopalatae, De officialibus, Βόννη, 1839, σελ.42

  Ὁ στρατοπεδάρχης τῶν τζακόνων ἐπιμελεῖται τῶν εἰς τὰ κάστρα εὑρισκομένων φυλάξεων, οἵτινες τζάκονες ὀνομάζονται.

Σημειώσεις

• Ο «μέγας στρατοπεδάρχης» ήταν ανώτερος ιεραρχικά του «στρατοπεδάρχη»

Δείτε επίσης

• κοντόσταβλος ή κονοστάβλος
• πρωτοστράτωρ

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	στρατοπεδάρχης	οἱ	στρατοπεδάρχαι
γενική	τοῦ	στρατοπεδάρχου	τῶν	στρατοπεδαρχῶν
δοτική	τῷ	στρατοπεδάρχῃ	τοῖς	στρατοπεδάρχαις
αιτιατική	τὸν	στρατοπεδάρχην	τοὺς	στρατοπεδάρχᾱς
κλητική ὦ!		στρατοπεδάρχᾰ		στρατοπεδάρχαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στρατοπεδάρχᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		στρατοπεδάρχαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στρατοπεδάρχης < αρχαία ελληνική στρατόπεδ(ον) + -άρχης (< ἄρχω), μεταφραστικό δάνειο από τη λατινική praefectus castrorum < praefectus (αξιωματικός) & γενική πληθυντικού του ουδετέρου castrum (φρούριο).

Ουσιαστικό

στρατοπεδάρχης [στρᾰτοπεδᾰρχης] αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή, στρατιωτικός βαθμός) όπως στρατοπεδάρχης, αρχηγός στρατοπέδου

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη στρατοπεδεύω

Πηγές

• στρατοπεδάρχης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στρατοπεδάρχης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.