καθρέφτης

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

καθρέφτης < καθρέπτης < ελληνιστική κοινή κάθοπτρον < αρχαία ελληνική κάτοπτρον

βάζο και το είδωλό του σε καθρέφτη

Ουσιαστικό

καθρέφτης αρσενικό

1. λεία επιφάνεια που αντανακλά το φως σχηματίζοντας ένα ψευδές είδωλο
2. αντικείμενο που περιέχει τέτοια επιφάνεια

   το σπάσιμο ενός καθρέφτη, λένε, σημαίνει εφτά χρόνια γρουσουζιά

3. (μεταφορικά) οτιδήποτε φανερώνει με διαυγή τρόπο τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου, ενός συνόλου, μιας κατάστασης κλπ

   Η τηλεόραση είναι καθρέφτης της κοινωνίας (Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 19 Ιουλίου 2010)

4. (ναυτικός όρος), (ιδιωματικό): η μπροστινή όψη της υπερκατασκευής πλοίου που φέρεται η γέφυρα του πλοίου
5. (ναυτικός όρος), (ιδιωματικό): η όψη της κάθετης πρύμνης της βάρκας (του άβακα), λεγόμενη και παπαδιά.

Δείτε επίσης

• κάτοπτρο
• κατοπτρισμός
• καθρεφτίζω

Μεταφράσεις

    καθρέφτης

αγγλικά : mirror (en) γαλλικά : miroir (fr), glace (fr)