καλοσύνη

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	καλοσύνη	καλοσύνες
γενική	καλοσύνης	(καλοσύνων)
αιτιατική	καλοσύνη	καλοσύνες
κλητική	καλοσύνη	καλοσύνες

Ετυμολογία

καλοσύνη < καλός

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.lɔ.ˈsi.ni/

Ουσιαστικό

καλοσύνη θηλυκό

1. η ιδιότητα του καλού, εκείνου που επιθυμεί την ειρήνη και την ευτυχία των συνανθρώπων του

   Ήταν γεμάτος ανθρωπιά και καλοσύνη. (Λουκάς Χρέλιας, Όλη η Ελλάδα είναι ένα πατάρι, εκδ. Καστανιώτη)

   συνώνυμα: ευγένεια, ευσπλαχνία, αγαθότητα

   αντώνυμα: κακία, μίσος, κακεντρέχεια

2. πράξη ή λόγος που φανερώνει αγαθή πρόθεση

   Ἀγαποῦσε ὅλο τὸν κόσμο, καὶ ὅλο ἔκανε καλοσύνες. (Γαλάτεια Καζαντζάκη, «Τὸ ἄσχημο βασιλόπουλο»)

   συνώνυμα: αγαθοεργία, ευεργεσία, φιλοφροσύνη

   αντώνυμα: κακία, ζημιά, ανηθικότητα

3. καλός καιρός

   Ὣς κ' ἡ βαρυχειμωνιὰ / μ' αἰφνίδια καλοσύνη / κ' ἥσυχη καὶ σιγαλὴ / σὲ δέχτηκε κ' ἐκείνη. (Κωστής Παλαμάς, Διόνυσος)

   συνώνυμα: καλοκαιρία

   αντώνυμα: κακοκαιρία

Σημειώσεις

• Παλαιότερα, κυρίως στην εποχή της καθαρεύουσας, γράφονταν και με ωμέγα: καλωσύνη.

Μεταφράσεις

    ευγένεια, ευσπλαχνία

αγγλικά : kindness (en) γαλλικά : gentillesse (fr), bonté (fr)

    καλή πράξη, καλός λόγος

αγγλικά : good did (en)

    καλός καιρός

αγγλικά : nice weather (en)