μιαιφόνος

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ/ἡ	μιαιφόνος	τὸ	μιαιφόνον
γενική	τοῦ/τῆς	μιαιφόνου	τοῦ	μιαιφόνου
δοτική	τῷ/τῇ	μιαιφόνῳ	τῷ	μιαιφόνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	μιαιφόνον	τὸ	μιαιφόνον
κλητική ὦ!		μιαιφόνε		μιαιφόνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	μιαιφόνοι	τὰ	μιαιφόνᾰ
γενική	τῶν	μιαιφόνων	τῶν	μιαιφόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	μιαιφόνοις	τοῖς	μιαιφόνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	μιαιφόνους	τὰ	μιαιφόνᾰ
κλητική ὦ!		μιαιφόνοι		μιαιφόνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	μιαιφόνω	τὼ	μιαιφόνω
γεν-δοτ	τοῖν	μιαιφόνοιν	τοῖν	μιαιφόνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία [επεξεργασία]

μιαιφόνος < (μιαίνω) μιαι- + φόνος. Ο Beekes^[1] θεωρεί το μιαι- ρηματικό στοιχείο (όπως και στο ταλαί-πωρος) και ταιριαστό στη φράση «ὁ μιαίνων φόνῳ». Επίσης, στη μορφή μιηφόνος, το μιη-, πιθανόν δευτερογενές όπως και στο Ἀλθαμενης, Ἀλθημένης

Επίθετο[επεξεργασία]

μῐαιφόνος, -ος, -ον, συγκριτικός : μιαιφονώτερος, υπερθετικός : μιαιφονώτατος

ο αιμοχαρής ο στιγματισμένος από αίμα φόνου, ένοχος αιμοτοχυσίας
όπως στο στίχο: «Ἄρες Ἄρες βροτολοιγὲ μιαιφόνε τειχεσιπλῆτα» (φράση που λένε στον Άρη, η Αθηνά (Ε.31) και ο Απόλλωνας (Ε.455) στην 5η ραψωδία της Ιλιάδας)

※ 8ος αιώνας ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 5 (Ε. Διομήδους ἀριστεία.), στίχ. 31 (στίχοι 29-34)

[…] ἀτὰρ γλαυκῶπις Ἀθήνη
χειρὸς ἑλοῦσ’ ἐπέεσσι προσηύδα θοῦρον Ἄρηα:
«Ἄρες Ἄρες βροτολοιγὲ μιαιφόνε τειχεσιπλῆτα
οὐκ ἂν δὴ Τρῶας μὲν ἐάσαιμεν καὶ Ἀχαιοὺς
μάρνασθ’, ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κῦδος ὀρέξῃ,
νῶϊ δὲ χαζώμεσθα, Διὸς δ’ ἀλεώμεθα μῆνιν;»
→ δείτε μεταφράσεις στο Ἄρης

※ 4ος κε αιώνας Λιβάνιος, Decl.49.37.7, (Georgios Fatouros, Tilman Krischer, Dietmar Najock, Concordantiae in Libanium: Konkordanz O-R, εκδ. Olms-Weidmann, 2000, σελ. 2172 και πλήρες κείμενο
εγώ δε καινότατος των πώποτε κακούργων γεγενημένων ομού κακόνους και μιαιφόνος

Άλλες μορφές[επεξεργασία]

μιηφόνος

Συγγενικά[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

↑ μιαίνω - Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.

Πηγές[επεξεργασία]

μιαιφόνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
μιαιφόνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

[1] μιαίνω - Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek. [Ετυμολογικό λεξικό της ελληνικής γλώσσας] (στα αγγλικά) με την αρωγή του Lucien van Beek. Leiden: Brill. Τόμοι 1‑2.

[1]

μιαιφόνος

Πίνακας περιεχομένων

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Επίθετο[επεξεργασία]

Άλλες μορφές[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

μιαιφόνος

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Επίθετο[επεξεργασία]

Άλλες μορφές[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

Αναζήτηση