συνεργάτης

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	συνεργάτης	οι	συνεργάτες
γενική	του	συνεργάτη	των	συνεργατών
αιτιατική	τον	συνεργάτη	τους	συνεργάτες
κλητική		συνεργάτη		συνεργάτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνεργάτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική συνεργάτης (βοηθός) (< συνεργάζομαι) & σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική coopérateur. Μορφολογικά, δείτε συν- + εργάτης

Προφορά

ΔΦΑ : /si.neɾˈɣa.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐νερ‐γά‐της

παλιότερος συλλαβισμός : συν‐ερ‐γά‐της

ομόηχο: συνεργάτις

Ουσιαστικό

συνεργάτης αρσενικό (θηλυκό: συνεργάτρια, συνεργάτιδα & λόγιο συνεργάτις)

1. που εργάζεται μαζί με κάποιον άλλο ή άλλους
2. που συνεργάζεται

   (και κακόσημο, όπως συνεργός)

Συγγενικές λέξεις

• συνεργατικός
• συνεργατισμός
• → και δείτε τη λέξη συνεργάζομαι

Μεταφράσεις

    που εργάζεται μαζί με άλλους

αγγλικά : collaborator (en) γαλλικά : collaborateur (fr)

    (κακόσημο)

→ δείτε τη λέξη συνεργός

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	σῠνεργᾰτα-
ονομαστική	ὁ	συνεργάτης	οἱ	συνεργάται
γενική	τοῦ	συνεργάτου	τῶν	συνεργατῶν
δοτική	τῷ	συνεργάτῃ	τοῖς	συνεργάταις
αιτιατική	τὸν	συνεργάτην	τοὺς	συνεργάτᾱς
κλητική ὦ!		συνεργάτᾰ		συνεργάται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συνεργάτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		συνεργάταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνεργάτης < (συνεργάζομαι) συνεργα- + -της. Μορφολογικά, συν- + ἐργάτης < ἔργον

Ουσιαστικό

συνεργάτης αρσενικό (θηλυκό συνεργάτις)

1. συνεργαζόμενος
2. βοηθός
3. σύντροφος

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τις λέξεις συνεργάζομαι και ἐργάτης

Πηγές

• «συνεργάτης» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «συνεργάτης» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.