συνεργάτης
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Ελληνικά (el) [επεξεργασία]
| πτώση | ενικός | πληθυντικός |
|---|---|---|
| ονομαστική | συνεργάτης | συνεργάτες |
| γενική | συνεργάτη | συνεργατών |
| αιτιατική | συνεργάτη | συνεργάτες |
| κλητική | συνεργάτη | συνεργάτες |
Ετυμολογία [επεξεργασία]
Ετυμολογία - συνεργάτης < αρχαία ελληνική συνεργάτης ((σημασιολογικό δάνειο) γαλλικά coopérateur)
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
συνεργάτης αρσενικό (θηλυκό: συνεργάτρια & συνεργάτιδα & (λόγιο) συνεργάτις)
- που εργάζεται μαζί με κάποιον άλλο ή άλλους
- που συνεργάζεται
- συνεργός
[επεξεργασία]
Μεταφράσεις[επεξεργασία]
συνεργάτης
|
Αρχαία ελληνικά (grc) [επεξεργασία]
| Ονομαστική | συνεργάτης | συνεργάτα | συνεργάται |
| Γενική | συνεργάτου | συνεργάταιν | συνεργατῶν |
| Δοτική | συνεργάτῃ | συνεργάταιν | συνεργάταις |
| Αιτιατική | συνεργάτην | συνεργάτα | συνεργάτας |
| Κλητική | συνεργάτα | συνεργάτα | συνεργάται |
Ετυμολογία [επεξεργασία]
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
συνεργάτης αρσενικό (θηλυκό: συνεργάτις)
