διακοσιοστός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	διακοσιοστός	η	διακοσιοστή	το	διακοσιοστό
γενική	του	διακοσιοστού	της	διακοσιοστής	του	διακοσιοστού
αιτιατική	τον	διακοσιοστό	τη	διακοσιοστή	το	διακοσιοστό
κλητική		διακοσιοστέ		διακοσιοστή		διακοσιοστό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	διακοσιοστοί	οι	διακοσιοστές	τα	διακοσιοστά
γενική	των	διακοσιοστών	των	διακοσιοστών	των	διακοσιοστών
αιτιατική	τους	διακοσιοστούς	τις	διακοσιοστές	τα	διακοσιοστά
κλητική		διακοσιοστοί		διακοσιοστές		διακοσιοστά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

διακοσιοστός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διακοσιοστός < αρχαία ελληνική διακόσι(οι) + -οστός < δύο + ἑκατόν

Προφορά

ΔΦΑ : /ði̯a.ko.si.oˈstos/ & /ðʝa.ko.si.oˈstos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐κο‐σι‐ο‐στός

Επίθετο

διακοσιοστός, -ή, -ό

• που βρίσκεται στη θέση διακόσια (200) σε μια σειρά προσώπων ή πραγμάτων

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τις λέξεις διακόσιοι, δύο και εκατό

Μεταφράσεις

    διακοσιοστός

αγγλικά : two hundredth (en) γαλλικά : deux-centième (fr) γερμανικά : zweihundertste (de) εσπεράντο : ducenta (eo) ισπανικά : ducentésimo (es) ιταλικά : duecentesimo (it) ολλανδικά : tweehonderdste (nl) πολωνικά : dwusetny (pl) πορτογαλικά : ducentésimo (pt)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	διακοσιοστός	ἡ	διακοσιοστή	τὸ	διακοσιοστόν
γενική	τοῦ	διακοσιοστοῦ	τῆς	διακοσιοστῆς	τοῦ	διακοσιοστοῦ
δοτική	τῷ	διακοσιοστῷ	τῇ	διακοσιοστῇ	τῷ	διακοσιοστῷ
αιτιατική	τὸν	διακοσιοστόν	τὴν	διακοσιοστήν	τὸ	διακοσιοστόν
κλητική ὦ!		διακοσιοστέ		διακοσιοστή		διακοσιοστόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	διακοσιοστοί	αἱ	διακοσιοσταί	τὰ	διακοσιοστᾰ́
γενική	τῶν	διακοσιοστῶν	τῶν	διακοσιοστῶν	τῶν	διακοσιοστῶν
δοτική	τοῖς	διακοσιοστοῖς	ταῖς	διακοσιοσταῖς	τοῖς	διακοσιοστοῖς
αιτιατική	τοὺς	διακοσιοστούς	τὰς	διακοσιοστᾱ́ς	τὰ	διακοσιοστᾰ́
κλητική ὦ!		διακοσιοστοί		διακοσιοσταί		διακοσιοστᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	διακοσιοστώ	τὼ	διακοσιοστᾱ́	τὼ	διακοσιοστώ
γεν-δοτ	τοῖν	διακοσιοστοῖν	τοῖν	διακοσιοσταῖν	τοῖν	διακοσιοστοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

διακοσιοστός < αρχαία ελληνική διακόσι(οι) + -οστός

Επίθετο

διακοσιοστός, -ή, -όν

• διακοσιοστός

Πηγές

• διακοσιοστός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.