πρωτότυπος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	πρωτότυπος	η	πρωτότυπη	το	πρωτότυπο
γενική	του	πρωτότυπου	της	πρωτότυπης	του	πρωτότυπου
αιτιατική	τον	πρωτότυπο	την	πρωτότυπη	το	πρωτότυπο
κλητική		πρωτότυπε		πρωτότυπη		πρωτότυπο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	πρωτότυποι	οι	πρωτότυπες	τα	πρωτότυπα
γενική	των	πρωτότυπων	των	πρωτότυπων	των	πρωτότυπων
αιτιατική	τους	πρωτότυπους	τις	πρωτότυπες	τα	πρωτότυπα
κλητική		πρωτότυποι		πρωτότυπες		πρωτότυπα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πρωτότυπος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή πρωτότυπος & σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική original, συνώνυμο του prototype. Μορφολογικά αναλύεται σε πρωτό- + -τυπος

Προφορά

ΔΦΑ : /pɾoˈto.ti.pos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πρω‐τό‐τυ‐πος

Επίθετο

πρωτότυπος, -η, -ο

1. που λέγεται ή γράφεται για πρώτη φορά κι εκφράζει κάτι νέο και διαφορετικό

   ≈ συνώνυμα: νεωτερικός, πρωτοποριακός, καινοφανής

   ≠ αντώνυμα: κοινότοπος, συνηθισμένος, τετριμμένος

2. που δημιουργήθηκε πρώτος και συνιστά τη βάση για όλα τα υπόλοιπα που ακολουθούν

   → δείτε και τον όρο πρωτότυπη λέξη

3. (για πρόσωπο) που δεν επαναλαμβάνει προηγούμενα πρότυπα, αλλά τα λόγια ή οι πράξεις του χαρακτηρίσζονται από νεωτερισμό

Εκφράσεις

• πρωτότυπη λέξη (γλωσσολογία)

Συγγενικά

• πρωτότυπα (επίρρημα)
• πρωτοτυπία
• πρωτοτυπικός
• πρωτότυπο (ουδέτερο)
• πρωτοτυπώ
• πρωτοτύπως (επίρρημα)

→ και δείτε τις λέξεις πρώτος και τύπος

Μεταφράσεις

    πρωτότυπος

αγγλικά : original (en) γαλλικά : original (fr) πορτογαλικά : original (pt)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	πρωτότυπος	τὸ	πρωτότυπον
γενική	τοῦ/τῆς	πρωτοτύπου	τοῦ	πρωτοτύπου
δοτική	τῷ/τῇ	πρωτοτύπῳ	τῷ	πρωτοτύπῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πρωτότυπον	τὸ	πρωτότυπον
κλητική ὦ!		πρωτότυπε		πρωτότυπον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πρωτότυποι	τὰ	πρωτότυπᾰ
γενική	τῶν	πρωτοτύπων	τῶν	πρωτοτύπων
δοτική	τοῖς/ταῖς	πρωτοτύποις	τοῖς	πρωτοτύποις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	πρωτοτύπους	τὰ	πρωτότυπᾰ
κλητική ὦ!		πρωτότυποι		πρωτότυπᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πρωτοτύπω	τὼ	πρωτοτύπω
γεν-δοτ	τοῖν	πρωτοτύποιν	τοῖν	πρωτοτύποιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πρωτότυπος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική (πρῶτος) πρωτό- + -τυπος (τύπος)

Επίθετο

πρωτότυπος, -ος, -ον (χωρίς παραθετικά)

• (ελληνιστική κοινή)
  1. που σχηματίστηκε πρώτος, αρχικός

     → δείτε και το ουδέτερο πρωτότυπον

  2. (γραμματική)
     1. αρχικός τύπος λέξης

        ≠ αντώνυμα: παράγωγος

     2. (για αντωνυμίες) οι προσωπικές αντωνυμίες

Παράγωγα

• πρωτότυπον (ουδέτερο)
• πρωτοτυπῶ (πρωτυπέω)
• πρωτοτύπως (επίρρημα)

Πηγές

• πρωτότυπος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.