έξυπνος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	έξυπνος	έξυπνη	έξυπνο
γενική	έξυπνου	έξυπνης	έξυπνου
αιτιατική	έξυπνο	έξυπνη	έξυπνο
κλητική	έξυπνε	έξυπνη	έξυπνο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	έξυπνοι	έξυπνες	έξυπνα
γενική	έξυπνων	έξυπνων	έξυπνων
αιτιατική	έξυπνους	έξυπνες	έξυπνα
κλητική	έξυπνοι	έξυπνες	έξυπνα

Ετυμολογία

έξυπνος < μεταγενέστερη ελληνική ἔξυπνος < ἐξ + ὕπνος

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈɛ.ksi.pnɔs/

Επίθετο

έξυπνος

1. που καταλαβαίνει δύσκολα πράγματα και κρίνει πολύπλοκες καταστάσεις με σχετική άνεση

   μερικοί πιστεύουν ότι πρέπει κάποιος να είναι έξυπνος για να τα καταφέρει στα μαθηματικά

   συνώνυμα: ευφυής, ιδιοφυής, μεγαλοφυής, οξύνους· (μεταφορικά) αετός, ατσίδα, διαβόλου κάλτσα, διάνοια, ιδιοφυΐα, μυαλό, ξεφτέρι, ξύπνιος, που πιάνει πουλιά στον αέρα, σπίθα, σπίρτο, τσακάλι, τζίνι, φωστήρας

2. που φανερώνει κατανόηση και υψηλή αντίληψη

   η ανακοίνωση πρόωρων εκλογών ήταν μία έξυπνη τακτική

Αντώνυμα

• → δείτε τη λέξη: ανόητος

Συγγενικές λέξεις

• έξυπνα
• εξυπνάδα
• εξυπνάκιας
• εξυπνακίστικος
• εξυπνώ
• εξυπνότερος (μονολεκτικός συγκριτικός βαθμός]])

Δείτε επίσης

• ξυπνώ

Μεταφράσεις

    έξυπνος

αγγλικά : clever (en), intelligent (en) γαλλικά : intelligent (fr), éveillé (fr)