θησαυρός

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο θησαυρός οι θησαυροί
      γενική του θησαυρού των θησαυρών
    αιτιατική τον θησαυρό τους θησαυρούς
     κλητική θησαυρέ θησαυροί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
ο θησαυρός του Aτρέως

Ετυμολογία [επεξεργασία]

θησαυρός < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική θησαυρός

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /θi.saˈvɾos/
τυπογραφικός συλλαβισμός : θη‐σαυ‐ρός

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

θησαυρός αρσενικό

  1. σύνολο πολύτιμων αντικειμένων, κειμηλίων ή μεγάλα ποσά χρημάτων που συγκεντρώνονται και φυλάγονται, συνήθως με τρόπο που είναι δύσκολο να τα βρει κανείς
    ψάχνει για χαμένους θησαυρούς
  2. (μεταφορικά) μεγάλος πλούτος
    έχει τους θησαυρούς του Kροίσου
  3. κάθε κινητό αντικείμενο που θεωρείται ότι έχει αξία και που έμεινε κρυμμένο για τόσο πολύ χρόνο, ώστε δεν μπορεί να βρεθεί ο κύριός του
  4. πρόσωπο που έχει πολλά χαρίσματα
    εργατικός και τίμιος υπάλληλος, ένας θησαυρός για την επιχείρηση
  5. πρόσωπο πολύ αγαπητό
    θησαυρέ μου!
  6. ένα πρόσωπο ή πράγμα που διαθέτει σε μεγάλο βαθμό κάτι πολύτιμο
    αυτή η εγκυκλοπαίδεια είναι θησαυρός γνώσεων
  7. (αρχαιολογία) οικοδόμημα σε σχήμα ναού που έχτιζαν οι αρχαίες ελληνικές πόλεις στους χώρους των πανελλήνιων ιερών, για να τοποθετούν και να φυλάγουν τα αφιερώματά τους
    ο θησαυρός των Kνιδίων στους Δελφούς
  8. (αρχαιολογία) χτιστός κυκλικός τάφος των μυκηναϊκών χρόνων, που αργότερα πίστευαν ότι ήταν θησαυροφυλάκιο
    ο θησαυρός του Aτρέως
  9. (φιλολογία) λεξικό που περιέχει όλο το λεξιλογικό πλούτο μιας γλώσσας
    ο θησαυρός της ελληνικής / της λατινικής γλώσσας

Εκφράσεις[επεξεργασία]

οι θησαυροί του Mουσείου του Λούβρου

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Σύνθετα[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

    θησαυρός


Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ὁ θησαυρός οἱ θησαυροί
      γενική τοῦ θησαυροῦ τῶν θησαυρῶν
      δοτική τῷ θησαυρῷ τοῖς θησαυροῖς
    αιτιατική τὸν θησαυρόν τοὺς θησαυρούς
     κλητική ὦ! θησαυρέ θησαυροί
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  θησαυρώ
γεν-δοτ τοῖν  θησαυροῖν
2η κλίση, ομάδα 'ναός', Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

θησαυρός < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

θησαυρός αρσενικό

  1. κάτι το πολύτιμο, ο θησαυρός
    ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)
  2. (αρχιτεκτονική) οικοδόμημα σε σχήμα ναού που έχτιζαν οι αρχαίες ελληνικές πόλεις στους χώρους των πανελλήνιων ιερών, για να τοποθετούν και να φυλάγουν τα αφιερώματά τους
    ἑστᾶσι δὲ οὗτοι ἐν τῷ Κορινθίων θησαυρῷ, σταθμὸν ἔχοντες τριήκοντα τάλαντα, (Ηρόδοτος, Ἱστορίαι)
  3. (αρχιτεκτονική) χτιστός κυκλικός τάφος των μυκηναϊκών χρόνων, που αργότερα πίστευαν ότι ήταν θησαυροφυλάκιο
    ο θησαυρός του Aτρέως

Πηγές[επεξεργασία]

Ανακτήθηκε από "https://el.wiktionary.org/w/index.php?title=θησαυρός&oldid=5477533"