συνήθης

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	συνήθης	συνήθης	σύνηθες
γενική	συνήθους	συνήθους	συνήθους
αιτιατική	συνήθη	συνήθη	σύνηθες
κλητική	συνήθη(ς)	συνήθης	σύνηθες
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	συνήθεις	συνήθεις	συνήθη
γενική	συνήθων	συνήθων	συνήθων
αιτιατική	συνήθεις	συνήθεις	συνήθη
κλητική	συνήθεις	συνήθεις	συνήθη

Ετυμολογία

συνήθης < αρχαία ελληνική συνήθης

Επίθετο

συνήθης -ης -ες

1. συνηθισμένος

Μεταφράσεις

    συνήθης

αγγλικά : usual (en) γαλλικά : habituel (fr) γερμανικά : gewohnt (de), gewöhnlich (de) ιταλικά : abituale (it)

πολωνικά : zwykły (pl), zwyczajny (pl)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός			Πληθυντικός
Ονομαστική	συνήθης	συνήθης	σύνηθες	συνήθεις	συνήθεις	συνήθη
Γενική	συνήθους	συνήθους	συνήθους	συνήθων	συνήθων	συνήθων
Δοτική	συνήθει	συνήθει	συνήθει	συνήθεσι(ν)	συνήθεσι(ν)	συνήθεσι(ν)
Αιτιατική	συνήθη	συνήθη	σύνηθες	συνήθεις	συνήθεις	συνήθη
Κλητική	σύνηθες	σύνηθες	σύνηθες	συνήθεις	συνήθεις	συνήθη
Δυικός			Αρσενικό-Ουδέτερο		Θηλυκό
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			συνήθει		συνήθει
Γενική-Δοτική			συνήθοιν		συνήθοιν

Ετυμολογία

συνήθης < σύν + ἦθος

Επίθετο

συνήθης

1. που έχει του ίδιους τρόπους, τα ίδια ήθη
2. κολλητός, φίλος
3. εξοικειωμένος