κορυφή

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	κορυφή	κορυφές
γενική	κορυφής	κορυφών
αιτιατική	κορυφή	κορυφές
κλητική	κορυφή	κορυφές

Ετυμολογία

κορυφή < αρχαία ελληνική κορυφή

Προφορά

ΔΦΑ : /kɔ.ɾi.ˈfi/

Ουσιαστικό

κορυφή θηλυκό

1. (γεωγραφία) το υψηλότερο σημείο ενός υψώματος, βουνού ή λόφου ή οποιουδήποτε αντικειμένου

   η κορυφή του Ταϋγέτου, η κορυφή του δέντρου

2. (μεταφορικά) το ανώτερο σημείο της εξέλιξης ενός ανθρώπου από επαγγελματική, επιστημονική ή άλλη άποψη
3. (γενικότερα) το ανώτερο σημείο σε κάθε ιεραρχικό σύστημα

   η κορυφή της τροφικής αλυσίδας

4. (συνεκδοχικά) ο κορυφαίος στον τομέα του

   αυτός ο επιστήμονας είναι κορυφή

5. (γεωμετρία) το σημείο τομής δύο πλευρών πολύπλευρου επίπεδου σχήματος ή τουλάχιστον τριών πλευρών ενός πολυγώνου

Εκφράσεις

• από την κορυφή ως τα νύχια : σε όλο το σώμα

Πολυλεκτικοί όροι

• σύνοδος κορυφής

Συγγενικές λέξεις

• κορυφαίος
• κορύφωση
• κορυφώνω, κορυφώνομαι

Σύνθετα

• αποκορύφωμα
• κολοκυθοκορφάδες
• κορυφογραμμή

Μεταφράσεις

    κορυφή

αγγλικά : top (en) (1), summit (en), peak (en) γαλλικά : sommet (fr), pic (fr) αρχαία γαλλικά : feste

εβραϊκά : שיא (he) εσπεράντο : kulmino (eo) πολωνικά : szczyt (pl) φινλανδικά : kärki (fi)

    γεωμετρικός όρος

αγγλικά : vertex (en) γαλλικά : sommet (fr)

πολωνικά : wierzchołek (pl)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κορυφή < κόρυς

Ουσιαστικό

κορυφή θηλυκό

1. το πιο ψηλό σημείο στο κεφάλι ανθρώπου ή ζώου
2. (γενικότερα) το πιο ψηλό σημείο σε οτιδήποτε έχει ύψος
3. (μεταφορικά) η κορωνίδα