πολίτης

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Δείτε επίσης : Πολίτης

Ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /poˈli.tis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : πο‐λί‐της

Ετυμολογία 1[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ο πολίτης οι πολίτες
      γενική του πολίτη των πολιτών
    αιτιατική τον πολίτη τους πολίτες
     κλητική πολίτη πολίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά
πολίτης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική πολίτης, σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική citoyen[1]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

πολίτης αρσενικό ή θηλυκό (θηλυκό και πολίτισσα· λόγιο θηλυκό πολίτις)

  1. που έχει την ιθαγένεια μιας χώρας και έχει πολιτικά δικαιώματα
  2. (ειδικότερα)
    1. συνώνυμο του ιδιώτης, που δεν κατέχει δημόσιο αξίωμα
      ↪ Είμαι ένας απλός πολίτης που θέλει να ακούγεται η φωνή του! Δεν είμαι πολίτης βήτα κατηγορίας!
    2. που δεν είναι στρατιωτικός και ως άοπλος θεωρείται άμαχος ή συχνά και εκείνος που δεν είναι κληρικός
      ↪ Άντε, και «καλός πολίτης». Πότε απολύεσαι; Πότε τελειώνει η θητεία σου;
    3. κάτοικος μιας πόλης
    4. (ιστορία, Γαλλική Επανάσταση, προσφώνηση) ο πολίτης μιας χώρας, που δεν είναι υπήκοος κάποιου μονάρχη (και δεν είναι αριστοκράτης)

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Σύνθετα[επεξεργασία]

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Θέμα πολιτ-

→ και δείτε τη λέξη πόλη

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

    πολίτης

Ετυμολογία 2[επεξεργασία]

πολίτης < Πολίτης

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

πολίτης αρσενικό (θηλυκό πολίτισσα)

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

    πολίτης

Αναφορές[επεξεργασία]

  1. ↑ «πολίτης» -  Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 


Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
πολῑτα-
ονομαστική ὁ πολίτης οἱ πολῖται
      γενική τοῦ πολίτου τῶν πολιτῶν
      δοτική τῷ πολίτῃ τοῖς πολίταις
    αιτιατική τὸν πολίτην τοὺς πολίτᾱς
     κλητική ὦ! πολῖτᾰ πολῖται
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  πολίτᾱ
γεν-δοτ τοῖν  πολίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

πολίτης < πόλ(ις) + -ίτης

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

πολίτης αρσενικό [ ῑ ]

  1. ο μόνιμος κάτοικος της πόλεως κράτους που έχει πλήρη πολιτικά δικαιώματα
  2. (κατʼ επέκταση) συμπολίτης

Άλλες μορφές[επεξεργασία]

Παράγωγες λέξεις[επεξεργασία]

Επίθετο[επεξεργασία]

πολίτης αρσενικό

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Ανακτήθηκε από "https://el.wiktionary.org/w/index.php?title=πολίτης&oldid=5506582"