Οι τουρκικές λέξεις στο ελληνικό λεξιλόγιο[επεξεργασία]
Από την ως τώρα μελέτη μου επί του θέματος (Ιούνιος 2010) διαπίστωσα την ύπαρξη δύο διαφορετικών εισόδων τουρκικών λέξεων στην ελληνική γλώσσα οι οποίες διαφέρουν μεταξύ τους τόσο ιστορικά όσο και γλωσσολογικά: αφ΄ενός η τουρκοκρατία και αφ΄ετέρου η ανταλλαγή πληθυσμών που ήταν μία από τις συνέπειες των βαλκανικών πολέμων και της μικρασιατικής εκστρατείας του 20ου αιώνα.
Το γλωσσολογικό ενδιαφέρον έγκειται στο εξής:
Οι λέξεις μιάς οποιασδήποτε γλώσσας διακρίνονται σε δύο κατηγορίες. Από τη μιά έχουμε τις "λειτουργικές", "γραμματικές", "αυτοσημενόμενες" λέξεις που ανήκουν στην "κλειστή" κατηγορία λέξεων μιάς γλώσσας. Τα άρθρα, οι προθέσεις, τα επιθήματα (στις γλώσσες όπου την λειτουργεία των προθέσεων και των κτητικών αντωνυμιών αναλαμβάνουν τα επιθήματα), οι καταλήξεις, οι αντωνυμίες, τα ερωτηματικά επιρρήματα "πότε-πού-πώς-γιατί", οι σύνδεσμοι, τα βοηθητικά ρήματα, και εν μέρει τα μόρια και τα επιφωνήματα ανήκουν εδώ. Πρόκειται για λέξεις που τα λεξικά δυσκολεύονται να τις εξηγήσουν γιατί δεν αναφέρονται σε κάτι του εξωτερικού κόσμου -απτού ή μή- αλλά στη λειτουργία της ίδιας της γλώσσας, και στην περίπτωση των μορίων και των επιφωνημάτων στην ψυχική διάθεση του ομιλητή, γιαυτό καταφεύγουν σε παραδείγματα χρήσης αυτών των λέξεων για να τις εξηγήσουν. Παράδειγμα: "Αυτό(δεικτική αντωνυμία/κλιτή) το (άρθρο/κλιτό) σπίτι είναι δικό μου (κτητική αντωνυμία/κλιτή)". Στα τουρκικά η ίδια ρήση έχει την μορφή : "Bu (=αυτό/κλιτό/χωρίς γένος!) ev (=σπίτι/κλιτό/χωρίς γένος!) evim (=σπίτι μου/κλιτό/χωρίς ρήμα! Το "είναι" εννοείται όπως στα αρχαία ελληνικά). Το γιατί η κατηγορία αυτών των λέξεων ονομάζεται "κλειστή" νομίζω ότι είναι προφανές : δεν ταξιδεύουν από τη μιά γλώσσα στην άλλη. (Τα μόρια και τα επιφωνήματα ενώ γραμματικά ανήκουν στην κατηρορία των "λειτουργικών" λέξεων, μπορούν να είναι ταξιδιάρες → δείτετη λέξηουάου > αγγλικό wow!). Οι λέξεις αυτές μπορούν να παραβλθούν με τη σιδερκατασκευή/σκελετό ενός ουρανοξύστη, ή αν προτιμάτε με το μπετόν αρμέ/οπλισμένο σκυρόδεμα μιάς πολυκατοικίας. Όλα τα υπόλοιπα όπως ντουβάρια, καλώδια, σωληνώσεις, ηχομόνωση, θερμομόνωση, και κάθε είδους επίστρωμα οριζόντιων ή κάθετων επιφανειών είναι παραγεμίσματα που μπορούν αφαιρεθούν, να προστεθούν, να ανανεωθούν και γενικώς να αλλαχθούν. Το αντίστοιχό τους στις γλώσσες είναι τα ουσιαστικά, τα επίθετα, τα ρήματα, και εν μέρει τα επιρρήματα.
Τουρκοκρατία: τότε οι Τούρκοι ήταν αφεντάδες και οι Ρωμιοί ήταν ραγιάδες και γιαούρηδες. Ο μεγαλύτερος όγκος των τουρκικών λέξεων στη γλώσσα μας προέρχεται από τότε. Απαριθμώ επί τροχάδην ορισμένους βασικούς τομείς: επαγγέλματα, κοινωνική οργάνωση, διοίκηση, ο,τιδήποτε είχε να κάνει με την παραγωγή της τροφής και την κατανάλωσή της, εφηρμοσμένες τέχνες (αρχιτεκτονική, κεραμική, μεταλλουργία, κλωστοϋφαντουργία, εργαλεία, μουσικά όργανα κτλ), αντίθετα στις πιό "υψηλές" και εξαϋλωμένες τέχνες όπως καλλιγραφία, μικρογραφία, μουσική -σε αντίθεση με τα μουσικά όργανα-, ποίηση -σε αντίθεση με το θέατρο σκιών του Καραγκιόζη και τις ιστορίες του Ναζρεντίν Χοτζά- δεν παρατηρείται ώσμωση, για την εξήσηση της αιτίας → δείτετη λέξηφαρσί. Από τον παραπάνω κατάλογο, αλλά και από τον απόκλεισμό των κατακτημένων από τους τομείς του "υψηλού"/άυλου πολιτισμού των κατακτητών, εμφαίνονται δύο τινά:
Οι Ρωμιοί είχαν συμμετοχή καθόλη τη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας (οθα στο εξής) μόνον στον υλικό πολιτισμό της, αξίζει ωστόσο να αναφερθούν οι δύο ιστορικές περίοδοι που αυτό δεν ίσχυσε. Η πρώτη ήταν πριν από την επιβολή της πατριάς των Οσμανλήδων επί των άλλων σελτζουκικών φύλων, τότε που τα τουρκικά μπεϊλίκια της ΜικράςΑσίας, που είχαν προκύψει από τη διάλυση του Σουλτανάτου του Ρουμ, δεν πολεμούσαν μόνον με την Ρούμελη (τουρκικά: rumeli = Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή χώρα των Ρωμαίων), αλλά και μεταξύ τους. Ήταν οι εποχή που οι κατακτητές μάθαιναν ακόμα (αφού πρώτα είχαν μαθητεύσει επί δύο αιώνες περίπου στον άλλο μεγάλο φορέα πολιτισμού της εποχής εκείνης, την Περσία): αυλικές αβρότητες και τελετουργίες, ρωμαϊκά μοντέλα διοίκησης και γραγειοκρατίας, ρωμαϊκά μοντέλα κατασκευής υποδομών (ύδρευση, αποχέτευση, οδοποιία κτλ), σύμπασα την τεχνολογία των ειδών πολυτελείας που οι Βυζανατινοί κρατούσαν ως επτασφράγιστο μυστικό, και φυσικά λέξεις! Οικειοποιούνται τον βυζαντινό τίτλο "αυθέντης" για να βαφτίσουν εαυτούς στο καινούγιο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον που δημιούργησαν και ενώ η λέξη (το σημαίνον) θα είχε πεθάνει μαζί με το περιεχόμενό της (το σημαινόμενο) υπό τις δεδομένες συνθήκες της εποχής (την εξάλειψη των βυζαντινών αυθεντών), αυτή με καινούργιο περιεχόμενο, αλλά και ελαφρά διαφοροποιημένο περίβλημα, το "αυθέντης" έγινε "εφέντι" λόγω αδυναμίας εκφοράς στην τουρκική δύο συνεχόμενων συμφώνων (ενδεικτικά αναφέρω ότι τη γερμανική λέξη Pferd πφερτ=άλογο οι τούρκοι μαθητές της γερμανικής την προφέρουν πεφερέτ), και με αλλεπάλληλες μικροδιαφοροποιήσεις τόσο του περιεχομένου όσο και του περιβλήματος, διαιωνίστηκε τελικώς έως σήμερα. Οι Βυζαντινοί βασιλείς που εφάρμοζαν την πολιτική του διαίρει και βασίλευε, ήταν πρωταθλητές στην δωροδοκία πριν καταστεί αναπόφευκτη η διαξαγωγή πόλέμου (→ δείτετη λέξηδιπλωματία), και τέλος συνήπταν, έχοντας χάσει πλέον κάθε ίχνος βυζαντινής αλαζονείας, γάμους για λόγους πολιτικής
Κατά 99,9% τα νταραβέρια που είχαν οι Ρωμιοί ραγιάδες ήταν είτε με άλλους ραγιάδες πάλι, αλλά τουρκόφωνους και μουσουλμάνους, είτε -στη χάση και στη φέξη- με κάποιους κατώτερους κρατικούς λειτουργούς, όπως φοροεισπράκτορες και μπέηδες. Οι μεν πρώτοι μιλούσαν τα λεγόμενα kaba türkçe